در شرایطی که 30 سال از طرح مبارزه با بی‌سوادی در کشور می‌گذرد، قائم‌مقام سازمان نهضت سوادآموزی 15 درصد از جمعیت 70 میلیونی کشور را بی‌سواد اعلام کرده است.
علی وطنی به خبرگزاری ایسنا گفته است: در اوايل انقلاب شمار بی‌سوادها در گروه سنی 10 تا 29 سال، پنج ميليون نفر بود كه اين تعداد هم‌اكنون به يک ميليون نفر كاهش پيدا كرده است.
سن 10 سالگی پايه سوادآموزی در سازمان نهضت سوادآموزی محسوب می‌شود.
بر اساس قانون برنامه چهارم توسعه که دوره پنج ساله آن امسال به پایان می‌رسد، نهضت سوادآموزی موظف بود تمامی افراد زیر سی سال را باسواد کند.
به گفته وطنی، تشكيل ستادهای سوادآموزی در استان‌های كشور و عضويت سازمان‌هایی مانند صدا و سيمای استان‌ها در اين ستادها و پيگيری برنامه راهبردی سوادآموزی با هماهنگی سازمان مديريت و برنامه‌ريزی از محورهای تعيين شده در مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی برای تحقق اهداف سوادآموزی در كشور هستند.
قائم مقام سازمان نهضت سوادآموزی درمورد شمار كودكان بازمانده از تحصيل كشور آمار جدیدی ارائه نداد اما گفت که براساس اعلام مركز آمار در سال 1385، 300 هزار کودک شش تا 9 ساله كشور از تحصیل بازمانده‌اند.
براساس اعلام سازمان نهضت سوادآموزی، آمار کارگران بی‌سواد هم بیش از سه میلیون نفر است که به گفته این سازمان، بی‌توجهی وزارت کار را در این زمینه نشان می‌دهد.
در دی ماه 1358 سازمان نهضت سواد آموزی با فرمان آیت‌الله خمینی، بنیانگزار جمهوری اسلامی، با هدف مبارزه با بی‌سوادی و کمک به سازمان آموزش و پرورش تاسیس شد.
کم‌توجهی دولت
آمار کودکان بازمانده از تحصیل در شرایطی اعلام شده که طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، آموزش و پرورش موظف است تا پایان سال 89 بی‌سوادی در بین كودكانی كه در سن تحصیل قرار می‌گیرند را به‌طور كامل ریشه‌كن كند.
دلایلی روشنی درباره علت بازماندن از تحصیل کودکان اعلام نشده اما برخی فقر اقتصادی و فرهنگی، دخالت والدین در تحصیل جنسیتی فرزندان و اشتغال کودکان را از جمله مسائلی می‌دانند که باعث می‌شود آنان بی‌سواد بمانند.
در تبصره 62 برنامه دوم توسعه عنوان شده که دولت هزينه تحصيل کودکان کار را بپردازد و قانون اساسی کشور هم بر اجباری بودن تحصيل برای تمام کودکان تاکيد دارد.
سال گذشته علی ابراهیمیان، معاون آموزشی نهضت سوادآموزی، به خبرگزاری مهر گفته بود: با بررسی‌هایی که دولت انجام داد، متوجه شد که تامین هزینه تحصیل کودکان به اعتبار بسيار زيادی نياز دارد و به همين دلیل عنوان کرد که اگر اين کودکان بی‌سواد بمانند بهتر از اين است که وارد سوادآموزی شوند.
نرخ بی‌سوادی
حدود 55 درصد نرخ بی‌سوادی به‌ترتیب به استان‌های سیستان و بلوچستان، تهران، خوزستان، آذربایجان غربی، خراسان رضوی، آذربایجان شرقی، فارس و کرمان تعلق دارد.
آمار بی‌سوادی در سراسر کشور نشان می‌دهد برنامه نهصت سوادآموزی به تنهایی برای ریشه‌کن کردن این معضل اجتماعی موفق عمل نکرده است و به همیاری دولت و سایر نهادها نیاز دارد.
نیاز به فرهنگ‌سازی برای سوادآموزی مقوله‌ای است که به گفته کارشناسان باید نهادهایی مانند خانواده، دولت، وزارت کار، آموزش و پروش و وزارت ارشاد در کشور ایجاد کنند.
علی وطنی به خبرگزاری ایسنا گفته است: در اوايل انقلاب شمار بی‌سوادها در گروه سنی 10 تا 29 سال، پنج ميليون نفر بود كه اين تعداد هم‌اكنون به يک ميليون نفر كاهش پيدا كرده است.
سن 10 سالگی پايه سوادآموزی در سازمان نهضت سوادآموزی محسوب می‌شود.
بر اساس قانون برنامه چهارم توسعه که دوره پنج ساله آن امسال به پایان می‌رسد، نهضت سوادآموزی موظف بود تمامی افراد زیر سی سال را باسواد کند.
به گفته وطنی، تشكيل ستادهای سوادآموزی در استان‌های كشور و عضويت سازمان‌هایی مانند صدا و سيمای استان‌ها در اين ستادها و پيگيری برنامه راهبردی سوادآموزی با هماهنگی سازمان مديريت و برنامه‌ريزی از محورهای تعيين شده در مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی برای تحقق اهداف سوادآموزی در كشور هستند.
قائم مقام سازمان نهضت سوادآموزی درمورد شمار كودكان بازمانده از تحصيل كشور آمار جدیدی ارائه نداد اما گفت که براساس اعلام مركز آمار در سال 1385، 300 هزار کودک شش تا 9 ساله كشور از تحصیل بازمانده‌اند.
براساس اعلام سازمان نهضت سوادآموزی، آمار کارگران بی‌سواد هم بیش از سه میلیون نفر است که به گفته این سازمان، بی‌توجهی وزارت کار را در این زمینه نشان می‌دهد.
در دی ماه 1358 سازمان نهضت سواد آموزی با فرمان آیت‌الله خمینی، بنیانگزار جمهوری اسلامی، با هدف مبارزه با بی‌سوادی و کمک به سازمان آموزش و پرورش تاسیس شد.
کم‌توجهی دولت
آمار کودکان بازمانده از تحصیل در شرایطی اعلام شده که طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی، آموزش و پرورش موظف است تا پایان سال 89 بی‌سوادی در بین كودكانی كه در سن تحصیل قرار می‌گیرند را به‌طور كامل ریشه‌كن كند.
دلایلی روشنی درباره علت بازماندن از تحصیل کودکان اعلام نشده اما برخی فقر اقتصادی و فرهنگی، دخالت والدین در تحصیل جنسیتی فرزندان و اشتغال کودکان را از جمله مسائلی می‌دانند که باعث می‌شود آنان بی‌سواد بمانند.
در تبصره 62 برنامه دوم توسعه عنوان شده که دولت هزينه تحصيل کودکان کار را بپردازد و قانون اساسی کشور هم بر اجباری بودن تحصيل برای تمام کودکان تاکيد دارد.
سال گذشته علی ابراهیمیان، معاون آموزشی نهضت سوادآموزی، به خبرگزاری مهر گفته بود: با بررسی‌هایی که دولت انجام داد، متوجه شد که تامین هزینه تحصیل کودکان به اعتبار بسيار زيادی نياز دارد و به همين دلیل عنوان کرد که اگر اين کودکان بی‌سواد بمانند بهتر از اين است که وارد سوادآموزی شوند.
نرخ بی‌سوادی
حدود 55 درصد نرخ بی‌سوادی به‌ترتیب به استان‌های سیستان و بلوچستان، تهران، خوزستان، آذربایجان غربی، خراسان رضوی، آذربایجان شرقی، فارس و کرمان تعلق دارد.
آمار بی‌سوادی در سراسر کشور نشان می‌دهد برنامه نهصت سوادآموزی به تنهایی برای ریشه‌کن کردن این معضل اجتماعی موفق عمل نکرده است و به همیاری دولت و سایر نهادها نیاز دارد.
نیاز به فرهنگ‌سازی برای سوادآموزی مقوله‌ای است که به گفته کارشناسان باید نهادهایی مانند خانواده، دولت، وزارت کار، آموزش و پروش و وزارت ارشاد در کشور ایجاد کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر