کنوانسیون حقوق زنان سازمان ملل، کنوانسیون لغو همه اشکال تبعیض علیه زنان، روز 18 دسامبر سال 1979، به تصویب اجلاس عمومی کشورهای عضو سازمان ملل متحد رسید.
این توافقنامه، سنگ محکی برای برابری حقوقی زنان و مردان شد، اما هنوز هم از 186 کشور، 22 کشور تقاضای تنظیم مقررات ویژه خود را دارند و تهدید می‌کنند که در غیر این صورت، آن را اصلاً رعایت نخواهند کرد. از جمله این کشورها می‌توان از کشورهای الجزیره، استرالیا، امارات متحده عربی و بریتانیا نام برد، که هریک از آن‌ها، دلایل و انگیزه‌های متفاوتی را در این رابطه عنوان می‌کنند. مثلاً الجزایر می‌خواهد تنها بخشی از کنوانسیون را بپذیرد که با حقوق خانواده در این کشور همخوانی دارد. استرالیا به زنان اجازه خدمت نظام وظیفه را نمی‌دهد. و امارات متحده عربی مفاد کنوانسیون را ناقض حق وراثت رایج بر اساس حقوق اسلامی در محدوده خود می‌داند.
هفت کشور ایران، نائورو، پالائو، سودان، سومالی، تونگا و ایالات متحده آمریکا تاکنون از امضای کنوانسیون زنان خودداری کرده‌اند.
با این همه سازمان ملل، تصویب این کنوانسیون را که در سال 1981 قوه قانونی یافت، در تقویت حقوق زنان موثر ارزیابی می‌کند.
به گزارش روزنامه آلمانی "نوُیز دویچلاند"، یکی از رویدادهایی که مثبت ارزیابی شده، تصویب تضمین‌های حقوقی زنان در قانون اساسی کشور تایلند است. فعالان حقوق زنان توانستند با موفقیت، موارد نقض حقوق زنان را در کمیسیون مربوط به کنوانسیون مطرح کنند. کمیسیون مزبور به فعالان زنان رهنمودهایی ارائه می‌دهد تا آن‌ها با عمل به این رهنمودها، دولت‌هایشان را به اقدام علیه تبعیض نسبت به زنان، وادار سازند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر