هفدهم ماه مه سالروز صدور حكم ديوان عالي آمريكا مبني بر لغو جدايي دانش آموزان مدارس در اين كشور است. تا ماه مه 1954 سياهپوستان به مدارس سفيد پوستان راه نداشتند؛ حال آن كه قانون اساسي آمريكا صريحا تاكيد بر آموزش و پروش يكنواخت، رايگان و اجباري در دوره هاي ابتدايي و متوسطه دارد، ولي دهها سال مدارس سياهپوستان را با اين استدلال كه دوگانه بودن به يكنواخت و برابر بودن آموزش و پرورش آسيب نمي رساند از مدارس سفيد پوستان جدا كرده بودند. تا اين كه در سال 1950 جماعتي در شهر «توپكا» واقع در ايالت كانزاس به دادگاه شكايت كردند كه جدايي مدارس، يكنواخت بودن آموزش و پرورش و برخورداري برابر افراد را از آن كه هدف قانون اساسي است نقض كرده و كودكان مدارس سياهپوستان از لحاظ آموزش، عقب تر هستند و اين جدايي مدارس از لحاظ روانشناسي هم باعث مي شود كه سياهپوستان در طول عمر تصور كنند كه با سفيد پوستان تفاوت و از آنان چيزي كم دارند، عقب مانده و حقير هستند و در نتيجه اعتماد به خود را از دست بدهند و رشد نكنند.
اين پرونده كه «براون (شاكي) بر ضد شوراي آموزش و پرورش شهر توپكا» عنوان داشت تا ديوان عالي كه در آمريكا در عين حال مرجع رسيدگي ماهوي به نقض قانون اساسي است پيش رفت. در اينجا، ديوان عالي راسا دست به آزمايش دانش آموزان زد و برايش مسلم شد كه سياهپوستان به علت جدايي مدارس، از آموزش و پروش يكنواخت و برابر نمي توانند برخوردار شوند كه در پي آن روز 17 ماه مه 1954 حكم معروف خود را مبني بر غير قانوني بودن جدايي دانش اموزان و مدارس اعلام داشت و در آن نوشت: «جدايي مدارس ذاتا ايجاد نابرابري مي كند» و ناقض قانون اساسي است. از آن پس در آمريكا، دانش آموزان، صرف نظر از محل سکونت آنان، ميان مدارس تقسيم و شهرداري ها مكلف شده اند كه براي رساندن رايگان دانش آموزان به مدارس دوردست اتوبوس تهيه كنند و كتاب رايگان در اختيار دانش آموز قرار گيرد كه مبادا يكي از آنها استطاعت خريد نداشته باشد و نتواند«يكنواخت و برابر» تحصيل كند و دادن غذا در مدارس نيز رايج شد تا همه با شكم سير در كلاس شركت جويند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر