ابوالحسن علي بن عثمان بن ابي علي هجويري از رجال معروف به علم و معرفت و از طريقت است. اصل وي از غزنين است و (جلاب) و (هجوير) نام دو محل از غزنين ميباشد. خاندان او در غزنين از مردان راه حق بوده و مسجد و منبر داشته اند. مدتي مصاحب شيخ ابوالفضل محمد بن حسن ختلي بود و طريقت را از او فراگرفت. سپس به سياحت و حج رفته و ملازم شيخ ابوالعباس احمد بن محمد اشقاني گرديده و از وي پاره اي از علوم را آموخت.
وي با بسياري از استادان طريقت مانند: شيخ ابوالقاسم عبدالکريم قشيري و شيخ ابوسعيد ابوالخير و شيخ ابو علي فارمدي(فريومدي) و ديگر بزرگان و محدثان ملاقات کرده و مصاحب بوده است. سپس به هند رفته و در لاهور ساکن شده است. خود او گفته است: "و شيخ من گفتي، و وي جنيدي مذهب بود و من بر موافقت شيخم" از اين رو پيدا است که در طريقت به تبعيت از شيخ ابوالفضل ختلي، جنيدي بوده است. در کتاب کشف المحجوب نقل کرده است که ديوان اشعار و کتاب منهاج الدين تأليف او را گرفته و بنام خود کرده اند، و از خدا خواسته است که نام سارق ديوان و کتاب را از ديوان طلاب درگاه خود پاک گرداند.
همانطور که در پيش در اين تأليف نوشته شد، کتاب کشف المحجوب به زبان فارسي از تأليف هاي اوست و آن کتابي است بسيار فصيح که مورد استناد بزرگان و محققان و اهل فن مي باشد. هجويري در سال 465 هجري در لاهور جهان را بدرود گفته و در همانجا بخاک سپرده شده است. مدفن او در لاهور زيارتگاه اهل دل است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر