هيتلر برغم داشتن پيمان عدم تجاوز با مسكو، و مخالفت برخي از ژنرال هايش، 21 ژوئن سال 1941 دستور داد كه عمليات «بارباروسا» و حمله نظامي غافلگيرانه به شوروي در جبهه اي به طول دو هزار و نهصد كيلومتر از بالتيك تا درياي سياه آغاز شود و چند ساعت بعد، ساعت 3 بامداد 22 ژوئن (به وقت برلين)، 150 لشكر آلماني مركب از سه ميليون و پانصد هزار سرباز، 3 هزار و 580 تانك، هفت هزار و 189 توپ و حمايت 1830 هواپيما در سه ستون (شمالي، مركزي و جنوبي) وارد قلمرو شوروي شدند. فرماندهي ستون شمالي را «فون ليب»، ستون مركزي را «فون بك»، و ستون جنوبي را «فون روندشتد» برعهده داشتند و اين ستون ها 3 ميليون و پانصد هزار تن نیروی ذخيره نيز پشت سر داشتتند. ژنرالهاي هيتلر نگران وسعت زياد خاک شوروي بودند و به علاوه، عقيده داشتند که پيش از يکسره کردن کار انگلستان که مي تواند آمريکا را به کمک خود آورد نبايد سراغ حمله نظامي به کشوري ديگر رفت. هیتلر که با دولت واشنگتن مناسبات حسنه داشت باور نمی کرد آمریکا وارد جنگ با آلمان شود. بالاخره مشاوران هیتلر گفته بودند که اگر حمله به شوروي قطعی است بهتر است که بهار 1942 آغاز شود تا فرصت بیشتری برای به زانو درآوردن دولت استالین ـ قبل از فرارسیدن فصل سرما باشد. هیتلر به این توصیه هم توجه نکرد و شکست خورد زیرا پیش از رسیدن به مسکو ریزش برف آغاز شده بود.
همزمان با آغاز عمليات «بارباروسا»، ايتاليا و روماني نيز به شوروي اعلان جنگ داده بودند.
استالين برغم هشدارهای محرمانه لندن باور نمي کرد که هيتلر در تابستان 1941 به شوروي تعرض کند . وي به مشاورانش گفته بود که اگر هيتلر قصد حمله به شوروي را داشته باشد نقشه خود را در تابستان 1942 و پس از به زانو درآوردن انگلستان آغاز خواهد کرد، و با اين تصور ارتش سرخ مرکب از 9 ميليون نظامی به غرب کشور نفرستاده بود تا هيتلر تحريک و نسبت به او بدبين نشود.
دولت لندن با حمله نظامي آلمان به شوروي نفس راحتي كشيد. چرچيل همان روز آغاز حمله، به روزولت پيام فرستاد كه هيتلر با دست خود گورش را حفر كرد، و ما بايد با تمام امکانات خود به شوروي کمک برسانيم. هیتلر قصد جنگ با آمریکا را نداشت، ولی روزولت ورود به جنگ در زمان مناسب را کلید حل مسائل اقتصادی آمریکا و ابرقدرت شدن این کشور که مرز زمینی با دول متحارب نداشت می دانست.
هدف فوري هيتلر از حمله به شوروي دستيابي به نفت قفقاز و نيز قطع دست انگلستان از خاورميانه به ويژه نفت آن با كمك گرفتن احتمالي از ايران بود كه رضا شاه به طور محرمانه چنين قولي را به هيتلر داده بود. هیتلر روی چهارصد و پنجاه هزار نیروی آماده، احتیاط و ذخیره ارتش ایران حساب می کرد.
در آغاز حمله، پيشروي آلماني ها چشمگير بود به گونه اي در 17 روز اول، سيصد هزار نظامي شوروي را اسير کرده بودند. آلماني ها بر اوکراين و بلاروس مسلط شدند، لنينگراد (سن پترزبورگ) را محاصره کردند، ولي پيشروي آنان از ششم دسامبر 1941 با ضد حمله ارتش سرخ متوقف شد. اين ضدحمله مانع رسيدن ارتش هيتلر به حومه مسكو شد، بعدا(در سال 1342) نيروهاي خسته و فرسوده آلمان مخصوصا از برف و سرما در جبهه جنوب، در 1943 در داخل شهر استالينگراد (ولگوگراد امروز) و در 1944 در اطراف شهر لنينگراد (سن پترزبورگ فعلي که 900 روز در محاصره بود و مقاومت می کرد) مورد حمله متقابل ميليونها سرباز شوروي قرار گرفتند و تا شهر برلن عقب زده شدند.
حمله نظامي هيتلر به شوروي در حالي که هنوز انگلستان در برابر او مقاومت مي کرد پايان كار او را نزديك كرد. مورخّان تعرض ارتشهاي هيتلر به شوروي را بزرگترين اشتباه نظامي يك رئيس دولت در طول تاريخ خوانده اند. هيتلر معلومات و تجربه نظامي كافي نداشت و به علاوه حاضر نبود كه به اندرز آگاهان و اهل تجربه گوش دهد و یا دست کم تاریخ را مطالعه کند و از اشتباه ناپلئون که همین راه را رفته و منهدم شده بود پند بگیرد. حمله هيتلر به شوروي اشتباهي بود كه به خودكشي اش انجاميد، آلمان به ويرانه اي تبديل شد و ...، ولی آمريكا كه به موقع و با محاسبه دقيق گام به جنگ نهاده بود از ميان خرابه هاي جنگ دوم به صورت يك ابر قدرت قد علم كرد. روسها تا لحظه پيروز شدن بر آلمان (خودكشي هيتلر) و تصرف برلن حدود 27 ميليون تن كشته، تلفات داده بودند. حال آنکه تلفات آمريکا به پانصد هزار کشته هم نرسيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر