زبان دری را از بند رها سازیم

در پی آن نبودم تا بار دیگر در زمینۀ زبان چیزی بنویسم . ولی دیدن برنامۀ ( اندیشه ) از تلویزیون ملی ، مرا وا داشت تا چون هرکسی دیگر ، من نیز اندیشه یی از ( اندیشه ) پردازان داشته باشم .

روزگاری که در شهرستان ( فاریاب ) میزیستیم و من صنف دو یا سه لیسه ابو عبید جوزجانی بودم ؛ از زبان پدر می شنیدم که میگفت : با سررشته دار دیدم . یا به سر رشته داری میروم . آن هنگام مستوفیت کنونی را سر رشته داری میگفتند . نمیدانم چه معجزۀ بوده که این نام تا کنون در حافظه ام ماندگار مانده است . شاید آن هماواییی زیبا و دلنشین : سررشته داری ! خداش اجر دهد هرکه این عمارت کرد ! (١)