فلسفه سيزده بدر در ايران باستان

ايرانيان باستان اعتقاد داشتند که عدد 13 نحس مي باشد ، از نظر علمي عقيده ي آنها کاملا درست مي باشد ! البته در رسانه هاي امروزي هيچ اشاره اي به اينگونه مسائل نمي شود و دليل آن هم ترس از خرافي شدن عقايد و همچنين کم بودن سطح علمي جامعه مي باشد .

در واقع فلسفه عدد 13 بر مي گردد به طرز قرار گيري ستاره ها و منظومه خورشيدي ؛ جمعي از دانشمندان بر اين باورند که اجسام خيلي بزرگ ( مانند ماه ، يا حتي کوه ) نوعي فرکانس از خود منتشر مي کنند که بر بازده و عملکرد مغز جانوران خصوصا انسان مستقيما تاثير ( خوب يا بد ) دارد . اين مسئله پايه و اساس خيلي از عقايد را ثابت مي کند . ( در باره اين موضوع مطالب بسيار زيادي وجود دارد که به دليل مختصر گويي از آوردن آنها در اين متن خود داري نمودم ) .

ايرانيان باستان اين روز ( 13 فروردين ) را در طبيعت به جشن شادي مي پرداختند تا بدين وسيله خود را از نحسي آن حفظ کنند . از آداب اين روز مي توان به گره زدن سبزه و دور انداختن يا به قولي به آب دادن سبزه اشاره کرد . در گذشته دختران و پسران دم بخت سبزه ها را گره مي زدند و آرزو مي کردند تا در سال جديد تشکيل خانواده دهند ، يک شعر نيز وجود دارد که دختران در هنگام گره زدن اين سبزه ها مي خواندند " سال ديگه ، سيزده به در ، خونه شوهر ، بچه بقل " که من هرچه در منابع در دسترسم جستجو کردم نتوانستم قدمت اين شعر را از دوران قاجار بيشتر پيدا کنم ! البته گره زدن تنها مختص دختران و پسران دم بخت نمي باشد و همه مي توانند سبزه اي گره زده و آرزو کنند . عقيده بر اين بوده است که وقتي گره باز شود ، مشکلات حل شده و آرزو بر آورده مي شود .

دور انداختن سبزه ها هم به اين دليل بود که ايرانيان باستان عقيده داشتند بدي ها و مريضي ها در اين سبزه جمع شده و با به آب دادن يا به دور انداختن آن اين پليديها و مريضي ها را از خود دور مي کردند .

در ضمن اين روز متعلق به خداي باران مي باشد و در مراسم 13 به در دعا براي بيشتر شدن و به موقع بودن باران در سال جديد وجود داشته که با گذشت زمان اين رسم از ميان رفته .