بدون تردید بهترین فایده ی روی کار آمدن احمدی‌نژاد متحد کردن و یک‌پارچه شدن مردم ایران بود. اتحادی که قبل از انتخابات ۸۸ ریاست جمهوری تا بعد از آن محکمتر شد و قرار گرفتن تمام آزادی خواهان زیر لوای سبز رو شامل می‌شد.
میرحسین موسوی و مهدی کروبی هم به عنوان دو همراه جنبش سبز در کنار سبزها به فعالیت علیه کودتای ۸۸ ادامه دادند و بر سر حقوق ملتی که رای‌شان دزدیده شد با کسی معامله نکردند و عقب هم ننشستند، و در بیشتر موارد موضع‌گیری این دو شخصیت بیشتر از انتظار اکثریت بدنه جنبش سبز بود.
بدون شک مثل تمام انسان‌های دیگر ضعف‌هایی هم داشتند. در مورد اعتصاب غذای زندانیان سیاسی هم میر حسین و شیخ مهدی دست به‌کار شده و بعد از چند روز از این عزیزان تقاضا کردند که اعتصاب غذای خود را بشکنند زیرا که مردم ایران به آنها نیاز دارند. باعث تعجب است که بحث‌هایی مطرح می‌شود که نارضایتی‌هایی در مورد برخورد رهبران جنبش سبز با قضیه اعتصاب غذای زندانیان سیاسی مطرح می‌شود! فکر می‌کنم دوستان منتقد باید پیام اعتصاب‌کنندگان رو دوباره بخونن که در آن ذکر شده به احترام همراه بزرگ جنبش سبز میرحسین موسوی و دیگر همراهان از جمله شیخ مهدی کروبی اعتصاب را پایان می‌دهیم.
پیام زندانیان اعتصاب کننده را دوباره بخوانید : «مردم آزاده ایران، ما همچنان برخواسته‌های بر حق خود که حقوق انسانی و اولیه یک زندانی است پافشاری می کنیم و با شما عهد می‌بندیم به مبارزه خود برای تحقق کامل حقوق قانونی همه زندانیان که بخشی از حقوق ملت است، ادامه بدهیم. ما اینک به احترام همراه بزرگ جنبش سبز میرحسین موسوی و دیگر شخصیت های جنبش مهدی کروبی، آیت الله بیات زنجانی، زهرا رهنورد، عبدالله نوری، عزت الله سحابی، احمد صدر حاج سیدجوادی، حبیب الله پیمان، ابراهیم یزدی و … تک تک یاران جنبش سبز به اعتصاب غذای خود پایان می دهیم».
در این پیام زندانیان سیاسی اعتصاب کننده به خوبی می‌توانیم احترام به میرحسین و شیخ مهدی و دیگر اعضای جنبش سبز را درک کنیم و نتیجه بگیریم که آنها از عملکرد این دو راضی هستند. اتحاد همه‌ی مردم در جنبش سبز فارغ از دین و رنگ و نژاد و مرام و منش سیاسی را به فال نیک بگیریم و سعی کنیم آن را که آسان بدست نیاورده‌ایم آسان از دست ندهیم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر