ناپلئون بناپارت كنسول اول فرانسه (رئيس قوه مجريه) دوم اوت 1802 و دو سال پيش از امپراتور شدنش دستور اكيد داد كه مقامات ارشد فرانسوي به نامه هاي مردم ظرف سه روز پس از وصول، پاسخ كتبي دهند و شنبه ها را براي ملاقات با متقاضيان ، صرفنظر از اين كه چه كساني باشند اختصاص دهند. همزمان ، ناپلئون از مردم نيز درخواست كرد كه در صورت مشاهده نقض آن دستور به شخص او شكايت كنند تا شخصا رسيدگي كند.
13 قرن پيش از ناپلئون كه خود را سرباز انقلاب فرانسه مي خواند ، در ايران خسرو انوشيروان دست به چنين كاري زده بود كه از « تاريخ »، نه افراد، لقب « دادگر » گرفته است. پارلمان انگلستان هم پيش از ناپلئون كميسيون عرايض در جوار خود خلق كرد كه الگوي همه پارلمانها شده است، ازجمله پارلمان ما كه كميسيون اصل 90 دارد . پيشرفته بودن كشورها تنها به خاطر دانش و صنعت آنها نيست ، رسيدگي به درد دلها است؛ پيش از آن كه « فرياد » شوند. در برخي از كشورها كمتر از سه روز به نامه مردم ترتيب اثر مي دهند. در اين ممالك رسم نيست كه صاحب نامه را براي اداي توضيح دعوت كنند؛ مديري كه نامه را دريافت مي دارد برحسب اهميت و فوريت نامه، معاون و يا يكي از زير دستان خود را به سراغ شاكي مي فرستد . مسئله تا حل شدن دنبال مي شود و براي حل آن، اگر لازم باشد ضابطه و قانون وضع مي گردد.
يكي از وظايف هر دفتر روابط عمومي يافتن شكايات از لابلاي روزنامه ها و دادن به مقام مربوط و تعقيب آن تا حل مسئله است، و به همين لحاظ است كه شمار ناراضيان از عملكرد ادارات كم مي شود و به حد اقل مي رسد. باوجود اين، در دويست و دومين سالروز صدور دستور حياتي ناپلئون هنوز كشورهايي هستند كه به مشكلات مردم كه در جرايد منعكس مي شود و يا نامه هاي ارسالي آنان ، آن طور كه بايد توجه نمي شود كه يك ضعف اداري بزرگ است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر