تيرماه 1325 (ژوئيه 1946) را مورخان، ماه احزاب و فعاليت هاي حزبي در ايران خوانده اند. در اين ماه (پس از جنگ حهاني دوم) فعاليت احزاب در ايران بي سابقه بود .در پي اعلام تاسيس چند حزب و به ويژه «حزب دمكرات ايران» از سوي قوام السلطنه نخست وزير وقت در نهم تيرماه اين سال كه مقر آن درساختماني بود كه سه دهه بعد درجاي آن پارك دانشجو ساخته شده است (چهار راه انقلاب)، روزنامه هاي احزاب انتشار خود را آغاز كردند و دوره ائتلافهاي حزبي آغاز شد. يازدهم تيرماه، دو روز پس از تاسيس حزب دمكرات ايران، هيات مركزي حزب قوام را به سمت دبيركل (رئيس) اين حزب انتخاب كرد و دو حزب بزرگ ديگر، توده و ايران كه چنين ديدند در صدد مقابله برآمدند و به ابتكار ايرج اسكندري و الهيار صالح باهم ائتلاف كردند و با اين اقدام، قوام مجبور شد كه يك كابينه ائتلافي تشكيل دهد و نيمي از پستهاي كابينه را به اين دو حزب واگذار کند كه از حزب توده دكتر مرتضي يزدي وزير بهداري ، فريدون كشاورز وزير فرهنگ (وزارتخانه هاي آموزش و پرورش، علوم و ارشاد امروز ) و ايرج اسكندري وزير بازرگاني و پيشه و هنر (كار و صنايع و بازرگاني امروز) شدند.
مروري بر روزنامه هاي احزاب وقت، نشان مي دهد كه اين روزنامه ها تلاش خود را در تيرماه 1325 متمركز بر تفهيم حزب (تشكل سياسي) و هدف از تاسيس آن و اهميت وجود حزب در يك كشور و روشن ساختن ايرانيان از اين جهات متمركز ساخته بودند و با ارائه مثالهاي متعدد ثابت كرده بودند در كشوري كه حزب وجود داشته باشد و يك يا چند حزب دولت را در دست داشته باشند؛ كودتا و شورش صورت نمي گيرد و انتقال قدرت در صورت لزوم، آرام و قانوني خواهد بود و چون احزاب باعث ايجاد تعادل و امنيت عمومي مي شوند از نارضايي ها كاسته مي شود و اقتصاد و سرمايه گذاري رونق مي گيرد و پيشرفت حاصل مي آيد. اين روزنامه ها در عين حال با تشريح و تفسير عقيده دكارت، اندرز داده بودند كه مردم توجه كنند كه حزب كارخانه مقام سازي و بنگاه كاريابي و ابزار كارچاق كني (ساخت و پاخت) نيست، جاي همفكراني است كه براي تحقق انديشه و آرمان خود به يكديگر كمك كنند. بنابراين، هدف يك حزب پيشبرد كل جامعه است بر پايه انديشه و برنامه هاي خود (ايدئولوژي اش)، بنابراين هدف همه احزاب يكي است ولي راههايشان متفاوت است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر