زادروز حزب كمونيست چين ـ بزرگترين حزب جهان

حزب كمونيست چين يكم ژوئيه 1921 چين به نام «ژنگوئو گونگچان دانگ Zhonggguo Gongchan Dang تاسيس شد و از 23 ژوئيه آن ماه پس از برگزاري نخستين كنگره اش آغاز بكار كرد. اين حزب با 75 ميليون عضو كارتدار (داراي کارت عضويت حزب) بزرگترين حزب جهان است كه از اكتبر 1949 زمام امور كشور پرجمعيت چين را به دست دارد. عضويت در اين حزب همانند ساير احزاب با ماهيت سوسياليستي پس از طي مراحل مشخص و اطمينان از واقعا سوسياليست بودن فرد صورت مي گيرد. پيش از تاسيس اين حزب، انجمن ها و گروههاي متعدد براي سوسياليستي شدن چين تلاش مي كردند كه از ژوئيه 1921 در حزب كمونيست چين متمركز شدند. «چن دوشيو Chen Duxin» و «لي داژائوLi Dazhao» را از موسسان رديف اول حزب كمونيست چين بشمار آورده اند. در نخستين كنگره حزب، چن دوشيو به سمت چرمن حزب انتخاب شد. در اين كنگره، مائو تسه تونگ (مائو دسه دونگ) به عنوان نماينده كمونيستهاي «هونان» شركت كرده بود. «لي داژائو» تحصيلكرده ژاپن رئيس كتابخانه دانشگاه پكن و مائو دستيار او در اين كتابخانه بود. لي در 28 آوريل 1927 اعدام شد. «چن» نخستين دبير اول (چرمن) حزب كمونيست چين قبلا ناشر روزنامه «جواني نو» بود و با اين روزنامه عقايد خود را به ميان نسل تازه چين مي برد. لي و مائو هم براي اين روزنامه مقاله مي نوشتند.
Li Dazhao



Li Dazhao

حزب كمونيست چين از آغاز كار، مرام خود را برپايه آميزش سوسياليسم
ماركسيستي با خصوصيات فرهنگي چينيان، و رعايت آداب و روانشناسي آنان قرارداده بود و ناسيوناليسم چيني را رد نمي كرد و با فعاليت همزمان اعضاي حزب در جنبش هاي ناسيوناليستي مخالفت نداشت. به تدريج «چن» از اين روش عدول كرد و يك ماركسيست ارتدوكس شد و به تاييد عقايد تروتسكي (انقلاب جهاني ـ انقلاب دائمي و ...) پرداخت حال آن كه قرار نبود، كمونيسم چين كه از نوعي سوسياليسم ملي جانبداري مي كرد وارد كار صدور اين فرضيه به نقاط ديگر جهان و نيز جهش شود. چون «چن» از نظرات خود دست برنداشت مقام رياست حزب را ازدست داد. در همين زمان دولت چين هم وي را به اتهام طراح براندازي دستگير كرد كه از سال 1932 به مدت چهار سال و چند ماه در زندان بود و پس از آن نيز به كار نوشتن و فلسفه پرداخت و در 27 ماه مه 1947 براثر حمله قلبي درگذشت. وي هيچگاه از ترويج ماركسيسم شانه خالي نكرده بود.
مائو پس از به دست گرفتن كنترل حزب، از عقايد ماركس و لنين، ناسيوناليسم چيني و فرهنگ مردم چين و تجربه خود، مائوئيسم را به وجود آورد. اين دوران با تهاجم ژاپن به چين، وابستگي دولت كومين تانگ (ملّيون) به آمريكا و ... همراه بود و تلاش هاي مائو و دستيارانش عمدتا در امور جنگي مي گذشت كه در اكتبر 1949 به ثمر رسيد و جمهوري خلق چين به وجود آمد.
مائو پس از درگذشت استالين به تدريج نسبت به صداقت سران مسكو در سوسياليسم اصيل ترديد كرده بود و آنان را گروهي فرصت طلب مي پنداشت. اين سوء ظن با روي كار آمدن خروشچف افزايش يافت و كار به جايي كشيد كه مائو علنا سران مسكو را «تجديد نظر طلب» خواند. از اين پس، مائو در دو جبهه مي جنگيد: با آمريكا و با شوروي. آمريكا در جريان جنگ كره طعم قدرت چيني ها را چشيده بود و دست از مبارزه با آنان بر نمي داشت. مسكو نيز چين را در رهبري كمونيستها رقيب خود مي دانست. در اين ميان، مائو بدون اين كه جامعه چين آمادگي داشته باشد، ناگهان انقلاب فرهنگي به راه انداخت تا ارتباط با گذشته دفعتا قطع شود كه نتيجه بخش نشد.
پس از درگذشت مائو، و گذشت مدتي، دنگ شيائو پينگ كه در جريان انقلاب فرهنگي كنار گذاشته شده بود فرضيه تازه اي را مطرح ساخت و با حفظ سوسياليسم به عنوان هدف نهايي، به نيمه راه بازگشت و سيستم اقتصادي تازه اي را به اجرا گذارد . به عبارت ديگر؛ «دنگ شيائو پينگ» تغييراتي در مرامنامه حزب داد كه به صورت يك حزب سوسياليستي با خصوصيات ويژه چيني ها درآمده است. فيدل كاسترو به مناسبت 87 ساله شدن حزب حاكم چين روش تازه اين حزب (ادامه راه سوسياليستي با توجه به خصوصيات و مميزه هاي چينيان) را مورد تاييد قرارداد.
روش تازه نه تنها باعث تقويت بنيه اقتصادي چين شده بلكه ناسيوناليسم چيني را بيدار و تقويت كرده است و اين كشور مي رود تا آرام ـ آرام قدرت نخست جهان شود.
كنگره حزب كمونيست چين كه طبق قانون اساسي اين كشور حاكم بر نظام سوسياليستي چين است هر پنج سال يك بار تشكيل اجلاس مي دهد. يك كميسيون ويژه در اين حزب اداره امور ارتش چين را به دست دارد. حزب داراي يك كميته دائمي 9 نفري و يك دبيركل است. دبيركل حزب رهبر كشور بشمار مي رود و هو جينتائو Hu Jintao شصت و شش ساله اينك اين سمت را برعهده دارد.