کلمه:جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی با صدور بیانیه ای ضمن اعلام اینکه زهرا رهنورد همراه همیشگی و مهربان خانواده های زندانیان سیاسی در همه بیست ماهه گذشته بوده است، نوشته اند :«ما خانواده‌های زندانیان سیاسی، با محکوم کردن شرایط غیرانسانی حاکم بر دکتر رهنورد و مهندس موسوی و مهدی و فاطمه کروبی، خواهان پایان یافتن حصر و بازداشت خانگی آنان هستیم و اعلام می‌کنیم، ادامه بازداشت این عزیزان، بی‌شک با پاسخ مناسبی از سوی خانواده‌های زندانیان سیاسی مواجه خواهد شد. ما که در طول ۲۰ ماه گذشته هرگز لحظه‌ای در برابر ظلمی که بر عزیزانمان رفت، ساکت نبوده‌ایم، این بار نیز زندانی بودن همراه همیشگی و صدیق مان، دکتر رهنورد، را تحمل نمی‌کنیم.»
به گزارش کلمه، متن بیانیه خانواده های زندانیان سیاسی به شرح زیر است:
اکنون بیش از ۲۰ ماه از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ می‌گذرد، ۲۰ ماه است که هر شب با آرزوی آزادی عزیزانمان سر بر بالین گذاشته‌ایم و روز را با امید فردای بودن با آنها شب کرده‌ایم. ۲۰ ماه است که چشممان بر چهارچوب در خانه خشک شده است که روزگار اسارات و دوری تمام شود و دوباره خانه مان، رنگ با هم بودن بگیرد. دوباره خانه، خانه شود برایمان.
دریغ.. دریغ.. که در این روزها و شب‌های سخت، که درد دوری از عزیزانمان، درد شکنجه‌ها و سختی‌هایشان، آتش بر جانمان می‌زد، هیچ مقام مسئولی به نام انسانیت و دین هم که شده، نگاهی بر شرایط ما نیانداخت و حالا دومین بهار از راه می‌رسد و چشم‌های منتظر ما هم‌چنان بی‌قراری می‌کند در برابر دیوارهای زندان… باز بهار می‌آید و خانه‌ی ما از بهار تهی است.
اما این روزها، خبر حبس شدن یکی از همراهانمان بیش از پیش آزارمان می‌دهد. زنی که در این ۲۰ ماه، یک روز از یادمان غافل نبود. با حضورش، با حرف‌هایش و با امیدهایش دل‌هایمان را گرم می‌کرد و می گفت از پس زمستان طولانی، حتما بهار می‌آید.
و چه چیز برای خانواده‌های زندانیان، با ارزش‌تر از اینکه بدانند، کسی یا کسانی همواره به یاد روزگار سخت آنها هستند . دکتر زهرا رهنورد، برای خانواده‌های زندانیان سیاسی، در ۲۰ ماه گذشته، چنین همراه صدیقی بود. که هر بار قدم‌های پر مهرش را به خانه‌های ما می‌گذاشت و در نبود عزیزانمان، دلداری مان می‌داد. او که لحظه‌ای از یاد کسانی که عمرشان را در زندانها سپری می‌کنند، غافل نبود.
این در حالی بود که خود در این مدت به عنوان خانواده زندانی سیاسی، هرگز از زندانیان خود( شاهپور کاظمی و صالح نقره‌کار) سخنی به میان نمی‌آورد. نوشتن دهها نامه برای زندانیان سیاسی و دعوت آنان به صبر و استقامت و اولویت قرار دادن مساله زندانیان سیاسی از جمله کارهایی بود که در طول ۲۰ ماه گذشته، هرگز در انجام آنان درنگ نکرد و چه بسیار خانواده‌ها و زندانیانی که با شنیدن پیام او به ادامه راه دلگرم می‌شدند.وی همچنین در این مدت دهها نامه خطاب به مسوولان قضایی کشور نوشت و بارها از آنها درخواست کرد که همه زندانیان سیاسی بویژه زنان زندانی را فوری آزاد کنند.
امروز دکتر رهنورد، با سابقه سال‌ها مبارزه در راه آزادی، به زندان جهل کسانی گرفتار آمده که حضورش را بیش از بر نمی‌تابند. امروز دکتر رهنورد، در حصر خانگی، شرایط زندان را تجربه می‌کند و ما با چشم‌هایی نگران، بیرون درب خانه‌اش، روزها را می‌شماریم برای لحظه‌ای که دوباره پا در خانه‌هایمان بگذارد.
ما خانواده‌های زندانیان سیاسی، با محکوم کردن شرایط غیرانسانی حاکم بر دکتر رهنورد و مهندس موسوی و مهدی و فاطمه کروبی، خواهان پایان یافتن حصر و بازداشت خانگی آنان هستیم و اعلام می‌کنیم، ادامه بازداشت این عزیزان، بی‌شک با پاسخ مناسبی از سوی خانواده‌های زندانیان سیاسی مواجه خواهد شد. ما که در طول ۲۰ ماه گذشته هرگز لحظه‌ای در برابر ظلمی که بر عزیزانمان رفت، ساکت نبوده‌ایم، این بار نیز زندانی بودن همراه همیشگی و صدیق مان، دکتر رهنورد، را تحمل نمی‌کنیم.
جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر