روزنامه مردمسالاری در سرمقاله خود با عنوان «وعده های بزرگ» نوشت:
آقای احمدینژاد در سال ۱۳۸۵ ابراز امیدواری کرده بود که ریشه بیکاری ظرف ۳سال آینده قطع شود. اما این ابراز امیدواری، در قطع ریشه بیکاری تاثیری نداشت و پایان این ۳ سال که همزمان با پایان دوره ریاستجمهوری آقای احمدینژاد بود، نه تنها بیکاری ریشهکن نشد بلکه طبق آمار رسمی و حتی علیرغم ایجاد تغییر در تعریف افراد شاغل که کسانی را که هفتهای ۲ ساعت کار میکردند هم شاغل میدانست، بیکاری حتی تکرقمی هم نشد.
اما از اواخر سال گذشته آقای احمدینژاد وعده ریشهکنی بیکاری ظرف ۲ سال- یعنی تا انتخابات ریاستجمهوری بعدی- را داده است. آقای احمدینژاد پس از آنکه سال گذشته برای نخستین بار وعده داد بیکاری را ظرف ۲ سال ریشهکن میکند، اوایل امسال هم چندین بار از این عزم و اراده دردولت برای ریشهکنی بیکاری خبر داده است.
آقای احمدینژاد وعدههای دیگری هم در یک هفته گذشته مطرح کرده که قابل توجه است: دولت تصمیم دارد طرح مسکن مهر به گونهای ادامه پیدا کند که تا سال ۹۲ مشکلی به نام مسکن برای هیچ ایرانی وجود نداشته باشد. و دولت پایهای خواهد گذاشت که بیتالمال به طور مساوی در بین آحاد ملت تقسیم شود.
آیا به راستی تحقق این وعدهها در این مدت زمان کوتاه امکانپذیر است؟ تجربیات جهانی و مرور عملکرد دولت در سالهای اخیر، ابهاماتی در این موضوع ایجاد میکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر