مدیر عامل "سازمان بهداشت مردان" گفت: اکثر مردان از خطرات چاقی برای سلامت خود آگاه نیستند.
به گزارش شبکه ایران، پیتر بیکر افزود: سازمان بهداشت ملی بریتانیا با بیتوجهی به حل این مسئله، در دراز مدت مشکلات و هزینههای بیشتری برای خود ایجاد میکند.
بنابر گزارش بیبیسی، زنان برای لاغرشدن زیر فشارهای فرهنگی زیادی قرار دارند. آنها شاید کمتر نگران تبعات جسمی چاقی باشند، اما قطعا درک خوبی از عوامل موثر در افزایش وزن دارند.
اما به نظر میرسد که مردان آنقدر که باید متوجه وزن خود نیستند. سازمانهای بهداشتی نیز به این موضوع توجهی ندارند؛ مردان بسیار بیشتر از زنان از چاقی و یا چاقی مفرط رنج میبرند (66 درصد از مردان در مقایسه با 57 درصد از زنان).
ارتباط چاقی با مرگ
مردان بسیار بیشتر از زنان در جوانی میمیرند. در انگلستان و ویلز، 22 درصد از مردان و 13 درصد از زنان پیش از 64 سالگی میمیرند؛ چاقی و چاقی مفرط یکی از عوامل اصلی بالا بردن میزان مرگ مردان است.
دو سوم مردان، چاق و یا چاق مفرط هستند. میزان چاقی مفرط آنها تا سال 2050 احتمالا به 60 درصد افزایش می یابد.
مردان چاق "سیب شکل" و زنان چاق "گلابی شکل" هستند؛ به دلایل پیچیده فیزیکی و بیولوژیکی، این چاقی اضافه در بخش میانی بدن بسیار بیشتر از بخش تحتانی خطرناک است.
دیدگاه مردان این است که چاقی "مشکل زنان" است و این موضوعی فرهنگی است. زنان در مقایسه با مردان فشارهای بیشتری برای تصویر بدنشان تجربه می کنند. البته این به تدریج مردان جوان را هم تحت تاثیر قرار داده است. اما در مجموع بنظر می رسد که مردان کمتر متوجه ارتباط بین اضافه وزن و سلامتی نامطلوب هستند؛ به طوری که چاقی خطر بیماری قلبی و سکته مغزی را که دو عامل اصلی مرگ مردان است افزایش میدهد.
اضافه وزن همچنین خطر بسیاری از بیماریهای مختلف سرطانی را نیز تشدید میکند.
مردان در مقایسه با زنان 70 درصد بیشتر احتمال دارد که از سرطانهایی که هر دو جنس میگیرند بمیرند؛ و این تنها بحث انتخاب بین همبرگر و سالاد نیست. مشکل بسیار عمیق تر از رژیم غذایی است.
تحرک جسمی اهمیت زیادی دارد. احتمال مرگ زودرس مردانی که فعالیت جسمی دارند 20 تا 30 درصد کمتر است و احتمال ابتلای این گروه از مردان به بیماریهای مهم نیز گاه تا 50 درصد کاهش مییابد.
ورزش و سلامتی
مردان بیش از زنان ورزش میکنند، اما وقتی به سن 30 و بالاتر میرسند، تحرکشان ناگهان افت میکند. بسیاری از آنها فکر میکنند که استقامتشان دیگر مانند دورانی که جوانتر بودند نیست و یا نگران میشوند در حین ورزش زخمی شوند. آنها به جای آنکه سبک بازیهای قدیمی خود مثل فوتبال و یا راگبی را تغییر دهند، به کلی دست از ورزش میکشیدند.
راههای دیگری هم برای بهره مندشدن از ورزش هست. یک مطالعه انجام شده در هلند نشان میدهد کسانیکه با دوچرخه سر کار میروند کمتر مریض میشوند.
ما باید به آنها یاد بدهیم که به جز فوتبال که در 20 سالگی بازی میکردند، ورزشهای دیگری هم هست. نتیجه دیدگاه جامعه و مردان نسبت به چاقی مردان این است که خدماتی که برای مقابله با این مسئله نیز ارائه میشود رهیافت مناسب و "دوستانهای" نیست. ما به سرعت نیاز به رویکردهایی داریم که مردان را جذب خود کند و سطح فعالیت جسمی آنها را به هر نحوی افزایش دهد.
سازمان بهداشت ملی بریتانیا با بیتوجهی به این مسئله مشکلات خود را بیشتر میکند. این مردان در آینده نیاز به معالجات پرهزینهای برای بیماریهای آینده خود خواهند داشت و تا پیش از آن موقع هم آنها بیش از مردانی که فعالیت جسمی دارند، بدلیل بیماری سر کار نمیروند و مریضی نیز برای خانوادهها کسالت و اضطراب به همراه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر