روزنامه همشهري چاپ تهران 5 تيرماه 1383 به نقل از ايرنا ( كه بهتر است « ايرانا » نوشته شود) گزارش كرده بود كه يك مقام آموزش و پرورش تهران گفته است كه از سال تحصيلي آينده ( مهر ماه ) شهريه بزرگسالان در مقاطع دبيرستاني 15 در صد افزايش مي يابد. اگر در كشوري ديگر بود، خبرنگار در اين زمينه با اصحاب نظر تماس مي گرفت و گفته ايشان و قوانين مربوط را هم بر خبر اضافه مي كرد و از ام القوانين (قانون اساسي) کشور شروع مي كرد تا معلوم شود كه تصميم مقام دولتي برخوردي با آن نداشته باشد. اصل سي ام قانون اساسي جمهوري اسلامي دولت را موظف به تامين وسائل آموزش و پروش رايگان «براي همه ملت» تا پايان دوره متوسطه كرده است و همه افراد ملت (ايرانيان) يعني خردسال و بزرگسال درآمد مشتركي به نام نفت دارند.
«خبرنگار» يک روزنامه ديكته نويس يک مقام رسمي و رونوشت بردار يک خبرگزاري نيست كه هرچه را كه به او بدهند و يا دريافت دارد به دبير ميز دهد و بخورد مخاطب روزنامه داده شود؛ بايد خبر را طبق اصول و قواعد خبرنويسي تكميل و تنظيم كند تا همه جانبه باشد. نود درصد کار خبرنگار؛ گرفتن و تکميل عناصر خبر است و ده درصد نوشتن آن. بنابراين، کار خبرنگار نبايد اين باشد که به سايت خبرگزاري ها و يا روابط عمومي يک دستگاه و مقام مراجعه کند. خبرگزاري در تعريف خود يک خبرنگار و خبررسان است، نه رسانه کامل. از اين منابع بايد تنها به عنوان يادآوري و سرنخ استفاده شود. يکي از دلايل پايين بودن تيراژ روزنامه هاي ما (به نسبت جمعيت) کامل نبودن اخبارشان است. به علاوه، سردبيري يک روزنامه بايد دائما مراقبت کند که اعضاي تحريريه اش ارتباط استخدامي با منابع خود (حوزه هاي خبر) نداشته باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر