ژوئن 1978 (تيرماه 1357 و در جريان انقلاب) انتشار ترجمه گزارشهاي مربوط به كلاهبرداري هاي يك زن ايراني از جواهر فروشي ها و بانكها در انگلستان كه اعتياد به قمار كردن داشت از رسانه هاي لندن در روزنامه هاي تهران همراه با چاپ عكس او سبب خشم برخي از هموطنان و اعتراض آنان و تشديد فعاليت هاي انقلابي شده بود.
همزمان، انتشار خبري در روزنامه هاي تهران که مهر همسر يک کارخانه دار ميليونها تومان بوده و پرداخت شده است بر شدت اين اعتراضهاي انقلابي افزود زيرا که چنين مهر سنگيني رسم نبود و پرداخت آن هم در توان هرکس نبود. انقلابيون شعار مي دادند که اين اين قبيل پولها، تنها از اجحاف به مردم به دست مي آيد (شعار: شاه حمايت مي کند ... اجحاف به مردم مي کند). اين دو خبر بر خشم مردم معمولي به گونه اي موثر افزوده بود. ساواک موفق شد که از ادامه چاپ و دنباله کردن خبر مهر هنگفت همسر فرد کارخانه دار در روزنامه ها جلوگيري کند ولي نتوانست مانع ادامه ترجمه و انتشار گزارش هاي مربوط به بانوي قمارباز ايراني شود.
در سال 1384 و سه دهه پس از آن وقايع، در خرداد سال 1384، روزنامه هاي تهران گزارش از مهرهاي دهها و صدها ميليون توماني داده و نوشته بودند که سه درصد از زنداني هاي ايران را مرداني تشکيل مي دهند که قادر به پرداخت مهر بسيار سنگين زنان خود نبوده اند. طبق قانون دهه 1370 خورشيدي مهر زناني که ازدواج آنان در سابق ثبت شده، در صورت مطالبه، بر پايه نرخ تورم به روز تبديل و قابل پرداخت است و برخي از آنها بر پايه نرخ سکه طلا تا صدها برابر احتساب مي شود!. اين قانون از همان روز تصويب مورد اعتراض قرار گرفته که چرا ساير ديون را شامل نشده و در نتيجه تبعيض ساز است و بايد لغو و يا اصلاح شود زيرا که قانون اساسي جمهوري اسلامي هيچ حرکت تبعيض آميز را به رسميت نمي شناسد. برخي اين شايعه را پراکنده کرده بودند که نمايندگان وقت با هدف هاي خصوصي اين قانون را که در کشوري ديگر وجود ندارد به تصويب رسانده اند.
طبق قوانين اسلامي، مهر زنان از ديون حال است و هر آن، که اراده کنند مي توانند آن را مطالبه و در صورت استنکاف شوهر و يا عدم استطاعت او به پرداخت، آن را به اجرا بگذارند و تقاضاي توقيف شوهر و اموال او را کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر