در بازي روزگار، بازنده روز، احمد چلبي است كه پس از بازرسي تحقير آميز دفتر و خانه اش؛ 31 ماه مه 2004 هم به او اخطار كردند كه محل دفترش در بغداد متعلق به غير است، تصرف عدواني كرده و بايد فورا تخليه كند و گرنه به زور آن را تخليه خواهند كرد. وي كه تا چند هفته پيش از اين مرد اول آمريكا در عراق بشمار مي رفت، به كاخ سفيد رفت و آمد داشت، در جلسه مشترك كنگره امريكا در كنار همسر جورج بوش نشست و نطق رئيس جمهوري آمريكا را شنيد؛ اينك بايد به چند اتهام هم پاسخ دهد و اگر وضع بر همين منوال باشد آينده اي مبهم خواهد داشت . تقريبا همه آنان كه اين روزها از سياست جورج بوش در قبال عراق انتقاد كرده اند دستگاه حكومتي وي را متهم كرده اند كه بدون دليل گزارش هاي ساختگي چلبي را پذيرفته و به استناد آنها به عراق حمله نظامي كرده است و نيويورك تايمز در يك اقدام استثنايي از اين كه ادعاي چلبي را بدون بررسي بيشتر منتشر ساخته بود خود را محكوم كرده است و ....
در عوض، عدنان پاچه چي كه همانند چلبي پس از تصرف عراق به دست نيروهاي نظامي آمريكا به آنجا باز گشته ، پس از 32 سال دوري از وطن عضو شوراي حاكميت شده همچنان مورد توجه و عنايت برمر فرماندار آمريكايي عراق است.
پاچه چي كه 14 مه 1923 در بغداد به دنيا آمده و اينك 81 ساله و مورد اعتماد آمريكا و انگلستان است و اخيرا هم به تابعيت دولت امارات عربي متحده در آمده در سال 1944 ( 60 سال پيش ) كار دولتي را از عضويت در وزارت امورخارجه عراق آغاز كرد ، از 1959 ( حكومت عبدالكريم قاسم ) تا 1965 نماينده عراق در سازمان ملل بود. از سال 1965 تا 1968 در دولتهاي عبدالسلام عارف و عبدالرحمان عارف وزير امور خارجه عراق ، و در سال 1968 پس از تامين كنترل كامل حزب بعث بر عراق از اين كشور خارج و به به دوبي رفت و سالها مشاور دولت امارات بود و در جلسات كابينه شركت مي كرد و .... پاچه چي درعين حال از دانشگاه جورج تاون واقع در شهر واشنگتن در علم حكومت دكترا گرفته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر