شيخ ابو اسحاق ابراهيم پسر شهريار پسر زادان فرخ پسر خورشيد کازروني معروف به (شيخ مرشد) شيخ سلسله کازرونيه از عارفان بزرگ ايران در اواخر قرن چهارم و اوايل قرن پنجم هجري است. ولادت وي در سال 352 هجري در قريه نورد کازرون 123 کيلومتري شيراز اتفاق افتاده است. پدرش دين اسلام داشته و مردي پيشه ور بوده است. چون خانواده او فقير و تهي دست بودند، سحرگاهان پيش از رفتن بکار به درس قرآن ميرفت.
معلمان او در قرآن (ابوتمام) از مردم بصره و ابوعلي محمد بن اسحاق، از مردم شام بودند، در علم باطن به ملازمت شيخ کبير (محمد بن خفيف) درآمده و ظاهرا خرقه ارشاد و اجازه هدايت از دست شيخ ابو علي حسين بن محمد اکار گرفته است. اينکه گفته اند شيخ ابو اسحاق با شيخ اکار به عراق و حجاز مسافرت کرده و از صحبت شيخ اکار فيض و برکت فراوان داشته بايد صحيح باشد. در سال 388 هجري به سفر حج رفت و در آنجا به اين فکر افتاد که معتکف خانه خدا شود، اما از مردم آنجا رنجيده شد و به کازرون برگشت. در کازرون به ساختن مسجد و خانقاه و رباط پرداخت و با مردم آنجا که بيشتر به دين زرتشت بودند، معارضه فراوان کرد تا سرانجام توفيق يافت. چنين مينمايد که کار اين معارضه زرتشتيان با اصحاب شيخ مرشد بجنگ هم کشيده است و اين کوشش شيخ براي اسلام زرتشتيان تنها با قهر نبوده بلکه بيشتر روش رفق و مدارا داشته است. نقل کرده اند، که: يکي از وزرا را با شيخ ارادت تمام بود، هر چند جهد کرد، شيخ از وي چيزي قبول نکردي، پيغام فرستاد که از بهر تو چند بنده آزاد کردم و ثواب آن ترا بخشيدم. شيخ قدس سره جواب فرستاد که: رسالت تو بمن رسانيدند و شکر نيکوئي تو گفتم، ليکن آزاد کردن بندگان مذهب من نيست، بلکه مذهب من بنده گردانيدن آزادگان است به رفق و احسان.
وفات وي در ذي القعده سال 426 هجري در قريه زادگاهش (نورد کازرون) اتفاق افتاده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر