یافته‌های مطالعه جدید نشان می‌دهد که خواب زودهنگام شبانه که همراه با طولانی‌شدن مدت زمان خواب است اثر بازدارنده در ابتلای نوجوانان به افسردگی و داشتن افکار خودکشی دارد.
نتایج این مطالعه که در شماره اول ژانویه 2010 مجله «خواب» منتشر شده‌است نشان می‌دهد نوجوانانی که برطبق برنامه والدین زودتر می‌خوابند خیلی کمتر دچار افسردگی می‌شوند و کمتر درباره اقدام به خودکشی فکر می‌کنند. ظاهراً خواب زودهنگام‌تر با ایجاد شرایط برای طولانی کردن مدت زمان خواب می‌تواند اثر حمایتی در برابر این اختلال خلقی داشته‌باشد.
یافته‌ها نشان می‌دهد که نوجوانانی که براساس برنامه ریزی والدین خود، نیمه‌شب یا دیرتر می‌خوابند در مقایسه با نوجوانانی که ساعت خواب شب آن‌ها توسط والدین 10 شب یا زودتر تنظیم شده است، 24 درصد احتمال ابتلا به افسردگی بیشتر است و 20 درصد احتمال افکار خودکشی.
مدت زمان خواب گزارش شده از سوی نوجوانان و احساس آن‌ها از مقدار کافی خوابیدن نیز در این پژوهش گردآوری شد. در نوجوانانی که معمولاً شبها 5 ساعت یا کمتر می‌خوابند در مقایسه با کسانی که 8 ساعت خواب شبانه را گزارش کرده بودند 71 درصد احتمال افسردگی بیشتر دیده شد و 48 درصد احتمال فکر کردن درباره خودکشی.
در شرکت‌کنندگانی که فکر می کردند «معمولاً به قدر کافی می‌خوابند» احتمال افسردگی خیلی کمتر بود و داشته‌باشند.
نویسنده سرپرست تحقیق جیمز ای.گانگ‌ویچ پروفسور همکار در دانشگاه پزشکی کلمبیا در نیویورک گفت یافته‌های پژوهش حاضر این فرضیه را قوت می‌بخشد که مدت زمان کوتاه خواب باید درعلت‌شناسی افسردگی مورد توجه قرار گیرد.
گانگ‌ویچ گفت «یافته‌های ما با این نظریه هماهنگ است که خواب ناکافی عامل خطر در افسردگی است و همراه با سایر عوامل خطر در ایجاد این اختلال خلق نقش ایفا می‌کند. بنابراین خواب مناسب و کافی می‌تواند یک شاخص پیشگیری از افسردگی و درمان آن تلقی شود.»
داده‌های این تحقیق از 15.659 نوجوان و والدین‌شان که در یک مطالعه ملی طولی در باره بهداشت نوجوانان در آمریکا شرکت‌کرده بودند بدست آمد. این نوجوانان نمونه‌ای گویا از نوجوانان آمریکایی درفاصله 1994 تا 1996 بودند که در کلاس هفتم تا دوازدهم تحصیل می‌کردند.
نتایج نشان داد که 7 درصد شرکت‌کنندگان (1050 نفر) دارای افسردگی هستند و 13 درصد (2038 نفر) گفتند که در یک سال گذشته به طور جدی در باره اقدام به خودکشی فکرکرده‌اند.
یافته‌های پژوهش حاضر رابطه بین افسردگی و افکار خودکشی و دیر خوابی تنظیم شده از سوی والدین، کم خوابی، گزارش فرد مبنی بر خواب نا کافی، سن بیشتر آزمودنی‌ها و ادراک ضعیف‌تر فرد درباره میزان مراقبت والدین را نشان می‌دهد.
به عبارت روشن‌تر هرقدر زمان خواب تنظیمی والدین برای نوجوان‌شان دیرتر بود، هرچه مدت زمان خواب نوجوان کمتر بود، هرچه بیشتر نوجوان خواب ناکافی داشت، هرقدر سن نوجوان بیشتر بود، و هرچه نوجوان ادراک ضعیف‌تری درباره مراقبت والدین خود داشت، میزان افسردگی و افکار خودکشی او هم بیشتر بود.
54 درصد والدین گزارش کردند که در روزهای معمولی هفته نوجوانان‌شان باید ساعت 10 شب یا زودتر به رختخواب بروند. 21 درصد ساعت 11 شب و 25 درصد هم 12 شب یا دیرتر را زمان مناسب خواب برای نوجوان خود می‌دانستند.
تقریبا 70 درصد نوجوانان گزارش کردند که زمان به رختخواب رفتن آن‌ها در بین هفته از سوی والدین تنظیم می‌شود. آن‌ها گفتند که به طور متوسط حدود 5 دقیقه دیرتر از والدین‌شان به خواب می‌روند.
زمان خواب تنظیم شده از سوی والدین نوجوانان سفیدپوست بیشتر از سایر گروه‌های نژادی، قومی ساعت 11 شب بود.
مدت زمان خواب گزارش شده از سوی کل نوجوانان به طور متوسط 7 ساعت و 53 دقیقه بود. مدت زمان خواب نوجوانان با تنظیم ساعت 10 یا زودتر از سوی والدین به طور متوسط 8 ساعت و 10 دقیقه، و زمان خواب نوجوانان با تنظیم ساعت 11 شب 7 ساعت و 37 دقیقه و زمان خواب نوجوانان با تنظیم 12 شب یا دیرتر 7 ساعت و 30 دقیقه بود.
در تمام موارد فوق، مدت زمان خواب نوجوانان خیلی کمتر از مدت زمان 9 ساعتی است که آکادمی پزشکی خواب آمریکا در سنین نوجوانی توصیه می‌کند.
میزان خواب شبانه متوسط گزارش شده در این تحقیق با آغاز زمان خواب همبستگی داشت. به این معنا که هرقدر آزمودنی‌های نوجوان شبها زودتر می‌خوابیدند مدت زمان خواب آن‌ها نیز بیشتر بود.
نویسندگان مقاله از برخی مکانیزم‌های بالقوه یاد می‌کنند که نشان می‌دهد محرومیت مزمن خواب می‌تواند در افسردگی و وجود افکار خودکشی نقش داشته باشد.
فقدان خواب می‌تواند در تنظیم پاسخ های هیجانی به محرک‌های ناخوشایند اثر داشته باشد، منجر به ایجاد حالت خلقی شود که بازدارنده توانایی کنارآمدن با استرس‌های روزانه است و به روابط با دیگران و بالغین آسیب برساند و نیز بر قضاوت، تمرکز و کنترل تکانش‌ها در فرد اثرگذارد.
هم‌چنین پژوهشگران، آگاهی بخشی به نوجوانان و والدین درباره مدت زمان خواب سالم‌تر و کمک به آن‌ها در اصلاح عادات نادرست خواب را از شاخص های اولیه پیشگیری از افسردگی و افکار خودکشی می‌دانند.
نتایج این مطالعه که در شماره اول ژانویه 2010 مجله «خواب» منتشر شده‌است نشان می‌دهد نوجوانانی که برطبق برنامه والدین زودتر می‌خوابند خیلی کمتر دچار افسردگی می‌شوند و کمتر درباره اقدام به خودکشی فکر می‌کنند. ظاهراً خواب زودهنگام‌تر با ایجاد شرایط برای طولانی کردن مدت زمان خواب می‌تواند اثر حمایتی در برابر این اختلال خلقی داشته‌باشد.
یافته‌ها نشان می‌دهد که نوجوانانی که براساس برنامه ریزی والدین خود، نیمه‌شب یا دیرتر می‌خوابند در مقایسه با نوجوانانی که ساعت خواب شب آن‌ها توسط والدین 10 شب یا زودتر تنظیم شده است، 24 درصد احتمال ابتلا به افسردگی بیشتر است و 20 درصد احتمال افکار خودکشی.
مدت زمان خواب گزارش شده از سوی نوجوانان و احساس آن‌ها از مقدار کافی خوابیدن نیز در این پژوهش گردآوری شد. در نوجوانانی که معمولاً شبها 5 ساعت یا کمتر می‌خوابند در مقایسه با کسانی که 8 ساعت خواب شبانه را گزارش کرده بودند 71 درصد احتمال افسردگی بیشتر دیده شد و 48 درصد احتمال فکر کردن درباره خودکشی.
در شرکت‌کنندگانی که فکر می کردند «معمولاً به قدر کافی می‌خوابند» احتمال افسردگی خیلی کمتر بود و داشته‌باشند.
نویسنده سرپرست تحقیق جیمز ای.گانگ‌ویچ پروفسور همکار در دانشگاه پزشکی کلمبیا در نیویورک گفت یافته‌های پژوهش حاضر این فرضیه را قوت می‌بخشد که مدت زمان کوتاه خواب باید درعلت‌شناسی افسردگی مورد توجه قرار گیرد.
گانگ‌ویچ گفت «یافته‌های ما با این نظریه هماهنگ است که خواب ناکافی عامل خطر در افسردگی است و همراه با سایر عوامل خطر در ایجاد این اختلال خلق نقش ایفا می‌کند. بنابراین خواب مناسب و کافی می‌تواند یک شاخص پیشگیری از افسردگی و درمان آن تلقی شود.»
داده‌های این تحقیق از 15.659 نوجوان و والدین‌شان که در یک مطالعه ملی طولی در باره بهداشت نوجوانان در آمریکا شرکت‌کرده بودند بدست آمد. این نوجوانان نمونه‌ای گویا از نوجوانان آمریکایی درفاصله 1994 تا 1996 بودند که در کلاس هفتم تا دوازدهم تحصیل می‌کردند.
نتایج نشان داد که 7 درصد شرکت‌کنندگان (1050 نفر) دارای افسردگی هستند و 13 درصد (2038 نفر) گفتند که در یک سال گذشته به طور جدی در باره اقدام به خودکشی فکرکرده‌اند.
یافته‌های پژوهش حاضر رابطه بین افسردگی و افکار خودکشی و دیر خوابی تنظیم شده از سوی والدین، کم خوابی، گزارش فرد مبنی بر خواب نا کافی، سن بیشتر آزمودنی‌ها و ادراک ضعیف‌تر فرد درباره میزان مراقبت والدین را نشان می‌دهد.
به عبارت روشن‌تر هرقدر زمان خواب تنظیمی والدین برای نوجوان‌شان دیرتر بود، هرچه مدت زمان خواب نوجوان کمتر بود، هرچه بیشتر نوجوان خواب ناکافی داشت، هرقدر سن نوجوان بیشتر بود، و هرچه نوجوان ادراک ضعیف‌تری درباره مراقبت والدین خود داشت، میزان افسردگی و افکار خودکشی او هم بیشتر بود.
54 درصد والدین گزارش کردند که در روزهای معمولی هفته نوجوانان‌شان باید ساعت 10 شب یا زودتر به رختخواب بروند. 21 درصد ساعت 11 شب و 25 درصد هم 12 شب یا دیرتر را زمان مناسب خواب برای نوجوان خود می‌دانستند.
تقریبا 70 درصد نوجوانان گزارش کردند که زمان به رختخواب رفتن آن‌ها در بین هفته از سوی والدین تنظیم می‌شود. آن‌ها گفتند که به طور متوسط حدود 5 دقیقه دیرتر از والدین‌شان به خواب می‌روند.
زمان خواب تنظیم شده از سوی والدین نوجوانان سفیدپوست بیشتر از سایر گروه‌های نژادی، قومی ساعت 11 شب بود.
مدت زمان خواب گزارش شده از سوی کل نوجوانان به طور متوسط 7 ساعت و 53 دقیقه بود. مدت زمان خواب نوجوانان با تنظیم ساعت 10 یا زودتر از سوی والدین به طور متوسط 8 ساعت و 10 دقیقه، و زمان خواب نوجوانان با تنظیم ساعت 11 شب 7 ساعت و 37 دقیقه و زمان خواب نوجوانان با تنظیم 12 شب یا دیرتر 7 ساعت و 30 دقیقه بود.
در تمام موارد فوق، مدت زمان خواب نوجوانان خیلی کمتر از مدت زمان 9 ساعتی است که آکادمی پزشکی خواب آمریکا در سنین نوجوانی توصیه می‌کند.
میزان خواب شبانه متوسط گزارش شده در این تحقیق با آغاز زمان خواب همبستگی داشت. به این معنا که هرقدر آزمودنی‌های نوجوان شبها زودتر می‌خوابیدند مدت زمان خواب آن‌ها نیز بیشتر بود.
نویسندگان مقاله از برخی مکانیزم‌های بالقوه یاد می‌کنند که نشان می‌دهد محرومیت مزمن خواب می‌تواند در افسردگی و وجود افکار خودکشی نقش داشته باشد.
فقدان خواب می‌تواند در تنظیم پاسخ های هیجانی به محرک‌های ناخوشایند اثر داشته باشد، منجر به ایجاد حالت خلقی شود که بازدارنده توانایی کنارآمدن با استرس‌های روزانه است و به روابط با دیگران و بالغین آسیب برساند و نیز بر قضاوت، تمرکز و کنترل تکانش‌ها در فرد اثرگذارد.
هم‌چنین پژوهشگران، آگاهی بخشی به نوجوانان و والدین درباره مدت زمان خواب سالم‌تر و کمک به آن‌ها در اصلاح عادات نادرست خواب را از شاخص های اولیه پیشگیری از افسردگی و افکار خودکشی می‌دانند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر