آلاینده‌های بد بو و خطرناک خارج شده از دودکش‌های کارخانه قدیمی پتروشیمی مرودشت که به فاصله نزدیکی از تخت جمشید قرار دارد نه تنها بلای سلامت و جان مردم این شهر شده بلکه موجبات تخریب آرام و بی‌صدای مهم‌ترین و معروف‌ترین آثار باستانی کشور را نیز فراهم کرده است.
این کارخانه پتروشیمی که حدود 45 سال پیش ساخته شده دودکش‌هایی دارد که فاقد هرگونه فیلتر است و در چهارفصل سال، ضایعات دودی خود که آغشته به انواع آلاینده‌ها و سموم مخرب و خطرناک است را به هوای منطقه می‌فرستد.
این دود به کمک جریان طبیعی هوا به سمت شرق می‌رود و تنها چند کیلومتر آنسوتر بخشی از آن در پای «کوه رحمت» جمع شده تا همراه اولین باران بر سر و روی مجموعه تخت جمشید فرو آید.
پوسته پوسته شدن سنگ‌های تخت جمشید یکی از اصلی‌ترین خطرهایی است که این بنا را تهدید می‌کند.
باران‌های شیمیایی ریخته شده بر سر و روی تخت جمشید اصلی‌ترین اثر مخربی که برای این بنای مهم دارد تخریب سنگ‌های آن است، باران‌هایی که به مرور زمان تاثیرات خود را به شکل پوسته پوسته کردن سنگ‌ها نشان می‌دهد.
اگر چه تا کنون تحقیق جامعی برای بررسی دقیق اثرات آلاینده‌های تولید شده به وسیله پتروشیمی مرودشت بر روی بنای تخت جمشید در این زمینه از سوی کارشناسان و پژوهشگران منتشر نشده تا نتیجه آن بر این بنا و دیگر آثار تاریخی مشابه در آن محدوده را نشان دهد، اما شواهد موجود حکایت دقیقی از این مسئله خطرناک دارد.
هم‌اکنون هم با نگاهی گذرا بر گوشه گوشه تخت جمشید که معظم‌ترین بنای باستانی ساخته شده از سنگ در کشورمان است، می‌توان این مسئله را به وضوح مشاهده کرد.
البته مردم ساکنان مرودشت نیز از دست اثرات این کارخانه پتروشیمی در امان نمانده‌اند به گونه‌ای که بوی بسیار بد و آلودگی هوا که ناشی از فعالیت روزانه این کارخانه است، سلامت جسمی و روانی آن‌ها را به مخاطره دائم انداخته است.
بدیهی است برای آلاینده‌هایی که می‌تواند هیبت سنگ‌های جان سخت و 2500 ساله تخت جمشید که از مهلکه‌های تاریخی فراوانی جان سالم بدر برده‌اند را به خطر بیاندازد تخریب جسم و جان انسان‌هایی از جنس گوشت و پوست و استخوان کار چندان سختی نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر