ايران با 1648195 کيلومتر مربع مساحت از شمال با ارمنستان، آذربايجان، و ترکمنستان هر سه از جمهوريهای شوروی سابق و دريای خزر، از مشرق با افغانستان و پاکستان، از مغرب با ترکيه و عراق و از جنوب با خليج فارس و دريای عمان همسايه است. مساحت ايران يک پنجم مساحت آمريکا و تقريبا سه برابر فرانسه است
فقط 14 درصد از زمينهاي ايران قابل کشت و زرع است. 8 درصد اراضي ايران جنگل، 55 درصد مراتع طبيعي و 23 درصد کوير و بيابان است.
سه رشته کوه ايران را احاطه می کنند: کوه های سبلان و تالش در شمال غربی، رشته کوه بلند و بسيار کهن زاگرس (متعلق به دوران ژوراسيک) در غرب و جنوب غربی و رشته کوه البرز در شمال که دماوند، بلندترين قله ايران با 5670 متر ارتقاع را شامل می شود. در مرکز ايران نيز دو بيابان وسيع به نام دشت کوير (با بيش از 200 هزار متر مربع) و دشت لوت (166 هزار متر مربع) قرار دارد.
دشتي در کوهپايهاي زاگرس
دماوند مهمترين قله ايران با بلندي 5671 متر در شمال شرقي تهران
پايه هاي شمالي البرز که پوشيده از درختان مختلف ميباشد، بزرگترين محل کشت و کار است.
در گوشه و کنار خلخال، جنوب اردبيل و نهار خوران (در جنوب گرگان) ميتوان جنگلهاي دوست داشتني شمال را مشاهده کرد.
ايران در قلب خاورميانه همچون پلي درياي مازندران بزرگترين درياچه جهان را به خليج فارس و درياي عمان، از شمال به جنوب وصل ميکند و گذرگاهي است براي ارتباطات فرهنگي - سياسي دنياي شرق و غرب.
چشمه هاي زلال، باغهاي پسته، دشتهاي پر از لاله، فصلهاي متنوع، کوهها و صخره ها، شبهاي پرستاره، سرزمينهاي ناهموار بي انتها، آتشفشانهاي غير فعال پوشيده از برف، جنگلهاي سرپوشيده کوهپايه هاي البرز و سواحل زيباي درياي خزر از جمله ديدنيهاي زيباي ايران هستند که همه ساله توجه بسياري از جهانگردان را به خود جلب مي کند.
در کنار خصوصيات مورد توجه سرزمين بزرگ ايران که از نظر جهانگردي اهميت بسيار زيادي دارد، وجود کوههاي بلند، دشتهاي پهناور، صحراها، رودخانه ها و درياچه هاي مختلف، همگي در کنار يکديگر شرايط جغرافيائي بخصوصي بوجود آورده اند که در هر موقع سال مي توان هر يک از چهار فصل را در يکي از مناطق ايران پيدا کرد.
فقط 14 درصد از زمينهاي ايران قابل کشت و زرع است. 8 درصد اراضي ايران جنگل، 55 درصد مراتع طبيعي و 23 درصد کوير و بيابان است.
سه رشته کوه ايران را احاطه می کنند: کوه های سبلان و تالش در شمال غربی، رشته کوه بلند و بسيار کهن زاگرس (متعلق به دوران ژوراسيک) در غرب و جنوب غربی و رشته کوه البرز در شمال که دماوند، بلندترين قله ايران با 5670 متر ارتقاع را شامل می شود. در مرکز ايران نيز دو بيابان وسيع به نام دشت کوير (با بيش از 200 هزار متر مربع) و دشت لوت (166 هزار متر مربع) قرار دارد.
دشتي در کوهپايهاي زاگرس
دماوند مهمترين قله ايران با بلندي 5671 متر در شمال شرقي تهران
پايه هاي شمالي البرز که پوشيده از درختان مختلف ميباشد، بزرگترين محل کشت و کار است.
در گوشه و کنار خلخال، جنوب اردبيل و نهار خوران (در جنوب گرگان) ميتوان جنگلهاي دوست داشتني شمال را مشاهده کرد.
ايران در قلب خاورميانه همچون پلي درياي مازندران بزرگترين درياچه جهان را به خليج فارس و درياي عمان، از شمال به جنوب وصل ميکند و گذرگاهي است براي ارتباطات فرهنگي - سياسي دنياي شرق و غرب.
چشمه هاي زلال، باغهاي پسته، دشتهاي پر از لاله، فصلهاي متنوع، کوهها و صخره ها، شبهاي پرستاره، سرزمينهاي ناهموار بي انتها، آتشفشانهاي غير فعال پوشيده از برف، جنگلهاي سرپوشيده کوهپايه هاي البرز و سواحل زيباي درياي خزر از جمله ديدنيهاي زيباي ايران هستند که همه ساله توجه بسياري از جهانگردان را به خود جلب مي کند.
در کنار خصوصيات مورد توجه سرزمين بزرگ ايران که از نظر جهانگردي اهميت بسيار زيادي دارد، وجود کوههاي بلند، دشتهاي پهناور، صحراها، رودخانه ها و درياچه هاي مختلف، همگي در کنار يکديگر شرايط جغرافيائي بخصوصي بوجود آورده اند که در هر موقع سال مي توان هر يک از چهار فصل را در يکي از مناطق ايران پيدا کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر