بر اساس آخرين اطلاعات و پژوهش موجود ، نخستين سکونت گاه ها و روستاهاي اوليه در ايران حداقل به هزار هشتم ق.م مربوط است ، يکي از اين سکونت گاه ها تپه گنج دره واقع در 10 کيلومتري شهرستان هرسين است که در آن خانه هايي با اتاق هاي مستطيل شکل مشاهده مي شود.ويژگي گنج دره : اتاق ها از داخل به شکل مدور با اندود کاهگل و سقف تيرپوش بوده اند ، خشت ها با دست و بدون قالب ساخته شده اند . همچنين در منطقه تپه زاغه در دشت قزوين (اواخر هزاره ق.م)اغلب بناها با خشت و يا چينه گلي ساخته شده اند و خانه هاي آن ها شبيه تپه گنج دره است . در ميان مجموعه خانه ها وجود بعضي از فضاها بيانگر عملکرد اجتماعي آن ها (محل تجمع مردم) و يا تالار تشريفات و امور مذهبي است.
با تحقيقات و کاوش هاي باستان شناسي که از سوي پژوهشگران و محققان ايران شناس صورت گرفته ، آثار پراکنده اي درگوشه و کنار ايران به ويژه غارهاي قديمي به دست آمده است که تاريخ آن ها را به 10000 سال يا بيشتر تخمين ميزنند اما هنگامي که اولين سکونت ها در ايران که به صورت گروهي در منطقه اي مستقر شده و آثار آن ها دلالت بر تمدن بزرگ و تاريخ مدرن دارد مربوط به حدود 7000 سال قبل از ميلاد مسيح مي باشد ، فاصله زماني بين 7000 سال قبل از ميلاد مسيح تا تاسيس امپراطوري هخامنشي را باستان شناسان به دو دوره تقسيم مي کرده اند :
1. دوره نوسنگي (هزاره هفتم ق.م ) نام دارد
2. دوره سنگ و مس (حدود 3200پ.م) است
که با پيدايش خط اين دو پايان ميابد ، اما از 3200 قبل از ميلاد در ايران تمدني در ايران بوجود آمد که عيلام آغازين ميگويند . با توجه به کاوش ها و آثاري که از بين النهرين به دست آمده است ما را در شناخت اين تمدن ياري ميدهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر