افلاطون مي‌نويسد: بزرگ‌زادگان
ايراني در هفت‌سالگي اسب‌سواري مي‌آموزند؛ چهار آموزگارِ فرزانه براي آموزشِ آنها
گماشته مي‌شوند. خردمندترينِ آموزگار شيوه‌هاي خداپرستي و امور حکومتگري را از روي
اوستا (به‌تعبير افلاطون: ماگياي زرتشت) به‌آنها آموزش مي‌دهد؛ درستکارترين
آموزگار به‌آنها مي‌آموزد که در هم? زندگي راست‌گو و راست‌کردار باشند؛ خوددارترين
آموزگار شيوه‌هاي حکومت بر خويشتن را به‌آنها مي‌آموزد؛ و دليترين آموزگار به‌آنها
مي‌آموزد که دلير و بي‌باک باشند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر