3- زبان تالشى: «تالشى» زباني است متعلق به گروه زبان‌هاي ايراني شمال غربي، كه در سراسر آذربايجان از عهد باستان تا قرون وسطا متداول بوده است. تالشي، مانند تاتي، از زبان تركي قفقازي به گستردگي وام‌گيري كرده است، به طوري كه كاربرد مترداف‌هاي تركي و بومي يك واژه در كنار هم، امري رايج است. برخي پسوندهاي تركي مانند - ليك و - چي در اشتقاق‌هاي واژگان تالشي مشاهده مي‌شوند. در اين زبان، وجوه وصفي داراي پسوند - ميش تركي براي ساخت فعل‌هاي مركب به كار رفته‌اند؛ مانند: allutmiš karde ’فريب دادن‘. در دهه‌ي 1930 ميلادي تلاش‌هايي براي ابداع صورتي نوشتاري براي زبان تالشي انجام گرفت، اما اين كار اندكي بعد رها شد.
نمونه‌هايي از زبان تالشي (گويش لوندويلي): haši: آفتاب / umite: آموختن / uv: آب / uvayna: آيينه / āz: من / āmbu: گلابي / avasur: سال نو / isa: اكنون، اينك / sepa: سگ / āstura: ستاره / sipi: سفيد / bē: بودن / bāv: ابرو / puška: پاك / pārd: پُل / pas: ميش / pāšu: پس‌فردا / tus: كاسه / tiya: خار / ži: زير / čuk: خوب / čāš: چشم / hova: خواهر / hān: خواب / huni: چشمه / duž: درد / du: دروغ / revos: روباه / zeng: زانو / yava: جو / ziv: زندگي / suk: خروس / šti: ديوانه / keta: توله / kaša: آغوش / kina: دختر، دوشيزه / kufun: جغد / kuk: چاق / gav: دهان / gabalak: قارچ خوراكي / luk: گلو / mužna: مورچه / mažu: عدس / pasava: بره / vak: گرگ / vayu: عروس / hazu: هزار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر