تپه سيلک در کاشان

تپه سيلک يکي از قديمي‌ترين مراکز شناخته‌شده سکونت انسان ماقبل‌تاريخ در فلات ايران است.
تحقيقات نشان مي‌دهد که در حدود 8000سال پيش، مردمي در اين ناحيه ساکن بوده‌اند که تمدن پيشرفته‌اي داشته‌اند. دوران زندگي در سيلک را به شش دوره تقسيم مي‌کنند که از 8000 سال پيش شروع شده تا آخرين دوره که مربوط به 2700 سال پيش است. هر مرتبه که در وضع زندگي مردم سيلک تغييري رخ مي‌داده، نقش ظروف سفاليني که آنها مي‌ساخته‌اند تغيير مي‌کرده است. بعضي از اين سفال‌ها از بهترين و زيباترين نمونه‌هاي سفال‌سازي هستند که تاکنون در ايران به دست آمده تا آنجا که موزه‌هاي دنيا با داشتن ظروف سفالي سيلک به خود مي‌بالند و شايد بهتر بود تمام مکتب‌هاي نقاشي دنيا را به علاوه«1»مي‌کردند و آن«1»منحصر به سبک نقوش سفالينه‌هاي سيلک بود. مردم سيلک جنگجو نبوده‌اند چون در ميان آثارشان اسلحه و ادوات جنگي ديده نمي‌شود و بيشتر آثارشان مربوط به کشت و زراعت است.سيلک امروزي فقط در تپه جنوبي و شمالي است هر چند که در منطقه‌اي به طول و عرض 4کيلومتر، اشياء و قبرهاي هزاران‌ساله پيدا شده که اکنون خانه‌هاي مردم بر روي آنها بنا شده است.
تپه جنوبي " سيلک " با مساحتي بيش از دو هکتار در سه کيلومتري جنوب شرقي شهر کاشان معرف دوره هاي سوم و چهارم سيلک است. اگر چه از لحاظ فرهنگي دوره سوم سيلک ادامه دوره دوم در تپه شمالي است، اما پيشرفتهاي چشمگيري که در امور فني نصيبصعنعتگران ساکن آن شد، اين دوره را از دوره هاي پيشين و بعدي، يعني دوره هاي دوم و چهارم به گونه اي بر جسته جدا و متمايز مي سازد.