جمعی از مادران و خانواده های زندانیان سیاسی رجایی شهر کرج (گوهردشت)، در واکنش به فشارهای وارده بر زندانیان سیاسی و اِعمال محدودیت و تهدید و فشار حکومت بر خانواده های آنان، طی نامه ای به چند سازمان جهانی و حقوق بشری، خواستار حمایت و کمک و مداخلۀ آنان در این زمینه شده و گفته اند: چه کسی پاسخ گو خواهد بود به مادرانی که هر روز در استرس و اضطراب به سر می برند و به دلیل عدم ارتباط تلفنی با فرزندانشان ناچارند هر گونه خبری را که از رسانه ها می شنوند باور کنند. یک روز می شنوند فرزندانشان در اعتصابند روز دیگر می شنوند بیمارند، دیگر روز می شنوند تحت فشارند و…
به گزارش فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، این رنجنامه که خطاب به «دبیرکل سازمان ملل متحد»، «کمیساریای عالی حقوق بشر» و «سازمان عفو بین الملل»، نگاشته شده به شرح زیر است:
“این نامه درد دل مادران درد دیده زندانیان سیاسی است که از رفتار مسئولین اینطور استنباط می شود که مادران زندانیان سیاسی باید کم احساس تر و سنگ دل تر از مادران زندانیان عادی و سایر زندانیان با شد. چرا که مادران این زندانیان میتوانند هر روز با عزیزانشان صحبت کنند و از طریق تماس روزانه و گاه چند نوبت در روز از حال آنها با خبر باشند و این حداقل حقی است که از خانواده های سیاسی دریغ شده است. چگونه است که مادر زندانی عادی در ملاقات حضوری میتواند فرزند خود را در آغوش بکشد ولی مادر زندانی سیاسی باید حس مادری خود را در پشت شیشه و میله های کابین سالن ملاقات درخود سرکوب کند.
چه کسی پاسخ گو خواهد بود به مادرانی که هر روز در استرس و اضطراب به سر می برند و به دلیل عدم ارتباط تلفنی با فرزندانشان ناچارند هر گونه خبری را که از رسانه ها می شنوند باور کنند. یک روز می شنوند فرزندانشان در اعتصابند روز دیگر می شنوند بیمارند، دیگر روز می شنوند تحت فشارند و…
چرا با تغییر مسئولین هر قسمت تمام قوانین عوض می شود .آیا این قوانین سلیقه ای است که یکی وضع می کند و دیگری لغو و در این میان همه خانواده ها را بازیچه خود قرار می دهند .
اگر هر زندانی مرتکب گناه شده است به حکم قانون در حال گذراندن محکومیت خود می باشد، پس این همه تغییر قانون و فشار بر خانواده ها برای چیست؟
خانواده ها علاوه بر فشارها ی روحی، به دلیل تغییرات پی درپی قوانین زندان متحمل فشارهای مالی نیز می باشند.چرا که یک روز اجازه می دهند که خانواده ها کتاب و پوشاک و…تهیه کنند و هفته دیگر تنها با تغییر مسئولیت فردی این قانون لغو می شود و در این میان خانواده ها متحمل فشارهای مالی می شوند .و حال که به دلیل کمبود امکانات ،خانواده ها با میل و رغبت می خواهند مایحتاج فرزندانشان را خود تهیه نمایند ،این حق از آنها سلب می شود؟!
ما از طرف کلیه مادران و خانواده های زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج از دبیر کل ، کمیسر عالی حقوق بشر و مدافعان حقوق بشر تقاضای حمایت و کمک داریم و در آخر می پرسیم که گناه یک مادر چیست؟
جمعی از مادران و خانواده های زندانیان سیاسی رجایی شهر کرج
فروردین ۱۳۹۰
گزارش فوق به سازمانهای زیر ارسال گردید:
دبیرکل سازمان ملل متحد
کمیساریای عالی حقوق بشر
سازمان عفو بین الملل
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر