فدراسيون بين المللي روزنامه نگاران سي ام ماه مه سال 2004 به جلسات بيست و پنجمين كنگره خود در آتن پايان داد و از روزنامه نگاران سراسر جهان خواست كه همبستگي حرفه اي بيشتري ميان خود ايجاد كنند و از ناشران تقاضا كرد كه با توجه به پيشرفتهاي فني و تكنولوژيك، در تكميل آموزش اعضاي تحريريه خود همت بگمارند و انتصابات تحريريه ها را دمكراتيك تر (انتخابي) كنند و پيش از حذف يك صفحه و يا يك ستون روزنامه و برنامه تلويزيوني و تغيير ساعت پخش قبلا نظر مخاطب را استعلام كنند و به آن احترام بگذارند. بايد بدانند كه يك رسانه بدون مخاطب و آن هم مخاطب راضي و وفادار برابر است با «هيچ».
در اعلاميه بسيار مفصل پاياني اين كنفرانس تاكيد شده است كه روزنامه نگار بايد چشم و گوشش به مردم باشد تا بتوان نام روزنامه نگار بر او نهاد. يك روزنامه نگار، از خبرنگار تازه كار تا سردبير اجرايي بايد دائما در جريان خواست مخاطب و نظر او باشد تا نياز مخاطب تامين شود. بايد توجه كند كه بقاء حرفه او بستگي تام و تمام به اقبال مخاطب دارد و بنابراين بايد بداند كه او (مخاطب) چه مي خواهد تا برايش تهيه كند. قرن 21 زماني نيست كه روزنامه نگار انتظار داشته باشد هرچه را كه به سليقه خود و خواست دولت و يا اصحاب آگهي توليد مي كند مورد استقبال و قبول مخاطب قرار گيرد و آنها را بخواند و گوش كند. در قرن 21، اين خواست مخاطب است كه روش يك رسانه را تعيين مي كند. خواننده و شنونده داشتن كافي نيست، بايد ديد كه اين خوانندگان و شنوندگان (مخاطبان رسانه) از محتوا و متاع آن راضي هستند و يا اين كه صرفا و برحسب عادت روزنامه را مي خرند و تلويزيون را باز مي كنند. برخلاف زمانهاي سابق، مخاطبان كنوني رسانه ها شناخت كامل از آنها دارند و هر حركتشان را ارزيابي و «جهت» را تشخيص مي دهند و اجازه نخواهند داد كه تحت تلقين ناخواسته قرار گيرند و يا اين كه متاع ناقص به آنان داده شود و يا از دانستن موضوعي ضروري محروم شوند. مخاطبان مي دانند كه يك رسانه چه چيزهايي را به آنان نداده است و چرا؟.
فدراسيون سپس از كار انجمن هاي حمايت از مصرف كنندگان كه نقص رسانه ها را در نشريات و مجله هاي خود عنوان مي كنند و اين نقص ها را كمفروشي مي خوانند جانبداري كرده ولي در عين حال از اتحاديه هاي صنفي گلايه كرده است كه اگر اين بنيادها زودتر وارد عمل مي شدند، مجال انتقاد براي انجمن هاي حمايت از مصرف كنندگان باقي نمي ماند كه انتقادهاي آنها تاثير منفي در روحيه مخاطبان رسانه ها دارد.
فدراسيون خواسته است كه تغييرات داخلي و انتصابات رسانه ها سريعا و مشروحا به اطلاع مخاطبان برسد زيرا كه مخاطب عامل بقاء يك رسانه است، كه رسانه ها ذاتا بايد مستقل از حكومت باشند.
اين فدراسيون سپس خواهان همبستگي رسانه ها براي دادن سرويس بهتر، جامعتر و دقيقتر به مخاطبان شده است و از اتحاديه هاي صنفي خواسته است كه بكوشند روزنامه نگاران حرفه اي كامل (تمام عيار) بوده و مانع اشتغال روزنامه نگار به كاري ديگر براي كسب درآمد شوند كه در اين صورت عنوان حرفه اي بودن را از دست مي دهد.
فدراسيون همچنين خواهان امنيت شغلي روزنامه نگاران و تضمين برخورداري آنان از تاسيس سنديكا ، اتحاديه و انجمن شده و تاكيد كرده است كه يك روزنامه نگار حرفه اي نبايد در هيچ شرايطي از ادامه پرداختن به اين حرفه محروم شود. فدراسيون دولت ها را از مداخله در امور ژورناليسم برحذر داشته و خواسته است كه مسائل روزنامه نگاري و روزنامه نگار به دست اتحاديه ها حل و فصل شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر