توليد مجموعه‌هاي داستاني طنز، بعضا با توجه به تعداد مخاطب گسترده‌اي كه در تلويزيون دارد، بسياري از نگاه‌ها را متوجه اين ساختار كرده و در مواردي كه البته گاه به حق هم بوده، فشارهاي بيروني را از سوي گروه‌ها، سازمان‌ها، مردم عادي و حتي قوميت‌هاي مختلف به همراه داشته است.
به گزارش خبرنگار سرويس تلويزيون ايسنا، چنين نگاهي بعضا سازندگان برنامه‌هاي طنز را با محدوديت‌هايي خصوصا در انتخاب سوژه‌ها و نگارش متن‌ها مواجه كرده و البته معدود بودن تعداد هنرمنداني كه مي‌توانند زير بار فشار توليد طنزهاي شبانه دوام بياورند گاهي بر كم شدن سوژه‌ها در حوزهاي طنز افزوده است.
معاون سيما در اين ارتباط به تنوع افرادي كه طي سال‌هاي اخير در اين حوزه فعاليت كرده‌اند اشاره مي‌كند و مي‌گويد كه تلاش شده‌است گروه‌هاي مختلفي ساخت اين آثار را بر عهده بگيرند.
خشايار الوند كه از جمله نويسندگان حوزه طنز است نيز درست به همين نكته اشاره دارد. او بازيگران و نويسنده‌هاي برنامه‌هاي 90 شبي را محدود مي‌داند و مي‌گويد: استعداد اين افراد طي اين چند سال چلانده شده و پيدا كردن موقعيت تازه و جذاب سخت است. وي هم چنين معتقد است كه نويسندگان برنامه‌هاي طنز بايد در جريان وقايع اجتماعي روز باشند چراكه با دستمايه قراردادن مسائل روز، بيشتر مي‌توانند توجه مخاطب را جلب كنند.
الوند در ادامه از دغدغه رساندن برنامه به پخش مي‌گويد و اين كه اين دغدغه خود به خود به كيفيت كار لطمه وارد مي‌كند.
پيمان قاسم‌خاني، از نويسندگان فيلم‌ها و مجموعه‌هاي طنز كه كارهاي موفقي هم در كارنامه خود دارد و در سمت سرپرست نويسندگان با الوند هم همكاري داشته، معتقد است: در سال‌هاي اخير، برنامه‌هاي طنز واقعا بهتر شده و سليقه‌ي طنز مردم بالاتر رفته است.
او ادامه مي‌دهد: چند سال قبل كارهايي مي‌ديديم كه واقعا مي‌خواستند به هر قيمتي مردم را بخندانند ولي الان خود مردم به آنها جواب نمي‌دهند. خود من در طول كار «پاورچين» به سليقه‌ي مردم ايمان آوردم. قبلا تصور مي‌كردم سطح سليقه عمومي مخاطب تلويزيون به آن حدي نيست كه بشود حرف‌هاي خيلي گنده‌اي مطرح كرد و آنها بيشتر به لودگي و اين ماجراها علاقه‌مند هستند ولي ديدم اينجوري نيست.
قاسم‌خاني درباره‌ي طرح انتقادهاي اجتماعي در برنامه‌هاي طنز مي‌گويد: مردم ما كمدي‌اي كه از دغدغه‌هاي اجتماعي دور باشد را چندان نمي‌پسندند و در شرايط فعلي كه مشكل و ماجرا به اندازه كافي داريم، خوب است كه از طريق طنز به آن ها پرداخت شود.
به زعم برخي منتقدان كه پيش از اين گفت‌وگوهايي در زمينه سريال‌هاي طنز داشته‌اند «برنامه‌هاي طنز تلويزيون به سمت خنداندن مردم به هر قيمتي، بدون هيچ عمق، نگاه نقادانه و خالي از زيبايي‌شناسي طنز پيش مي‌روند.»
از جمله اين منتقدان شهرام شكيبا از طنزنويسان كشورمان است. او پيش از اين در اظهارنظري استفاده از افراد آشنا به طنز نوشتاري را در كنار افراد آشنا به طنز تصويري در برنامه‌هاي تلويزيون ضروري مي‌داند.
شكيبا معتقد است كه براي نوشتن برنامه‌هاي طنز روتين هر شب بايد فن جداگانه‌اي آموخت و ادامه مي‌دهد: به دليل اعمال نظرهاي سليقه‌اي بر اين كارها، آنها بيشتر به سمت فكاهه نزديك شده‌اند كه با طنز فرهيخته و شناسنامه‌دار ما متفاوت است.
وي بر اين نكته تاكيد مي‌كند كه تلويزيون بايد از مردم جلوتر حركت كند و در عين حال اضافه مي‌كند كه متاسفانه تلويزيون اين مقوله را فراموش كرده‌است و پشت سر مردم حركت مي‌كند و فقط به دنبال خنداندن مردم است.
با اين حال نقد برنامه‌هاي طنز گاه از سوي مديران تلويزيون و بيش از همه خود برنامه‌سازان با واكنش‌هاي تندي نيز همراه بوده‌است.
هوشنگ صدفي، منتقد و روزنامه‌نگار كه پس از نقد يكي از سريال‌هاي طنز با واكنش سازندگان آن مواجه شد، در يادداشتي متذكر مي‌شود: تجربه نقد چنين برنامه‌هايي در صدا و سيما نشان داده كه هر گاه مديران و برنامه‌سازان از مسير واقعي رسانه ملي منحرف شده‌اند اين قلم و چشمان تيزبين منتقدان حرفه‌يي بوده كه آنان را به مسير اصلي نهيب زده‌است.
و البته معاون سيما كه بزرگترين منتقد برنامه‌هاي طنز را خود صدا و سيما مي‌داند نيز تاكيد مي‌كند كه براي رسيدن به نقطه تكامل بايد ايستگاه‌ها را طي كرد. او از منتقدان تقاضا مي‌كند كه درباره سريال‌هاي طنز نقد خودشان را بكنند و بزرگان حساسيت‌هاي خودشان را داشته باشند. وي مي‌افزايد: ما اصلا نمي‌گوييم بزرگان ما نسبت به آن چه كه اتفاق مي‌افتد، تذكر ندهند؛ اما بدانند كه تلويزيون مسير تكاملي را طي مي‌كند. بنابراين اجازه بدهند، خطاهايي انجام شود تا بتوانيم از عقبه‌هاي سخت و سنگين عبور كنيم.
با اين حال معاون سيما در گفت‌وگويي كه با ايسنا داشته بر اين نكته اذعان مي‌كند كه تلويزيون با ساخت طنز فاخر مطلوب فاصله بسيار زيادي دارد و ساير برنامه‌ها نيز در همين وضعيت قرار دارند. وي در حين حال برنامه‌هاي طنز را مبنا يك موضوع ضروري در جامعه ايران مي‌داند و سير صداوسيما را در اين زمينه روبه رشد مي‌خواند.
به گزارش خبرنگار سرويس تلويزيون ايسنا، چنين نگاهي بعضا سازندگان برنامه‌هاي طنز را با محدوديت‌هايي خصوصا در انتخاب سوژه‌ها و نگارش متن‌ها مواجه كرده و البته معدود بودن تعداد هنرمنداني كه مي‌توانند زير بار فشار توليد طنزهاي شبانه دوام بياورند گاهي بر كم شدن سوژه‌ها در حوزهاي طنز افزوده است.
معاون سيما در اين ارتباط به تنوع افرادي كه طي سال‌هاي اخير در اين حوزه فعاليت كرده‌اند اشاره مي‌كند و مي‌گويد كه تلاش شده‌است گروه‌هاي مختلفي ساخت اين آثار را بر عهده بگيرند.
خشايار الوند كه از جمله نويسندگان حوزه طنز است نيز درست به همين نكته اشاره دارد. او بازيگران و نويسنده‌هاي برنامه‌هاي 90 شبي را محدود مي‌داند و مي‌گويد: استعداد اين افراد طي اين چند سال چلانده شده و پيدا كردن موقعيت تازه و جذاب سخت است. وي هم چنين معتقد است كه نويسندگان برنامه‌هاي طنز بايد در جريان وقايع اجتماعي روز باشند چراكه با دستمايه قراردادن مسائل روز، بيشتر مي‌توانند توجه مخاطب را جلب كنند.
الوند در ادامه از دغدغه رساندن برنامه به پخش مي‌گويد و اين كه اين دغدغه خود به خود به كيفيت كار لطمه وارد مي‌كند.
پيمان قاسم‌خاني، از نويسندگان فيلم‌ها و مجموعه‌هاي طنز كه كارهاي موفقي هم در كارنامه خود دارد و در سمت سرپرست نويسندگان با الوند هم همكاري داشته، معتقد است: در سال‌هاي اخير، برنامه‌هاي طنز واقعا بهتر شده و سليقه‌ي طنز مردم بالاتر رفته است.
او ادامه مي‌دهد: چند سال قبل كارهايي مي‌ديديم كه واقعا مي‌خواستند به هر قيمتي مردم را بخندانند ولي الان خود مردم به آنها جواب نمي‌دهند. خود من در طول كار «پاورچين» به سليقه‌ي مردم ايمان آوردم. قبلا تصور مي‌كردم سطح سليقه عمومي مخاطب تلويزيون به آن حدي نيست كه بشود حرف‌هاي خيلي گنده‌اي مطرح كرد و آنها بيشتر به لودگي و اين ماجراها علاقه‌مند هستند ولي ديدم اينجوري نيست.
قاسم‌خاني درباره‌ي طرح انتقادهاي اجتماعي در برنامه‌هاي طنز مي‌گويد: مردم ما كمدي‌اي كه از دغدغه‌هاي اجتماعي دور باشد را چندان نمي‌پسندند و در شرايط فعلي كه مشكل و ماجرا به اندازه كافي داريم، خوب است كه از طريق طنز به آن ها پرداخت شود.
به زعم برخي منتقدان كه پيش از اين گفت‌وگوهايي در زمينه سريال‌هاي طنز داشته‌اند «برنامه‌هاي طنز تلويزيون به سمت خنداندن مردم به هر قيمتي، بدون هيچ عمق، نگاه نقادانه و خالي از زيبايي‌شناسي طنز پيش مي‌روند.»
از جمله اين منتقدان شهرام شكيبا از طنزنويسان كشورمان است. او پيش از اين در اظهارنظري استفاده از افراد آشنا به طنز نوشتاري را در كنار افراد آشنا به طنز تصويري در برنامه‌هاي تلويزيون ضروري مي‌داند.
شكيبا معتقد است كه براي نوشتن برنامه‌هاي طنز روتين هر شب بايد فن جداگانه‌اي آموخت و ادامه مي‌دهد: به دليل اعمال نظرهاي سليقه‌اي بر اين كارها، آنها بيشتر به سمت فكاهه نزديك شده‌اند كه با طنز فرهيخته و شناسنامه‌دار ما متفاوت است.
وي بر اين نكته تاكيد مي‌كند كه تلويزيون بايد از مردم جلوتر حركت كند و در عين حال اضافه مي‌كند كه متاسفانه تلويزيون اين مقوله را فراموش كرده‌است و پشت سر مردم حركت مي‌كند و فقط به دنبال خنداندن مردم است.
با اين حال نقد برنامه‌هاي طنز گاه از سوي مديران تلويزيون و بيش از همه خود برنامه‌سازان با واكنش‌هاي تندي نيز همراه بوده‌است.
هوشنگ صدفي، منتقد و روزنامه‌نگار كه پس از نقد يكي از سريال‌هاي طنز با واكنش سازندگان آن مواجه شد، در يادداشتي متذكر مي‌شود: تجربه نقد چنين برنامه‌هايي در صدا و سيما نشان داده كه هر گاه مديران و برنامه‌سازان از مسير واقعي رسانه ملي منحرف شده‌اند اين قلم و چشمان تيزبين منتقدان حرفه‌يي بوده كه آنان را به مسير اصلي نهيب زده‌است.
و البته معاون سيما كه بزرگترين منتقد برنامه‌هاي طنز را خود صدا و سيما مي‌داند نيز تاكيد مي‌كند كه براي رسيدن به نقطه تكامل بايد ايستگاه‌ها را طي كرد. او از منتقدان تقاضا مي‌كند كه درباره سريال‌هاي طنز نقد خودشان را بكنند و بزرگان حساسيت‌هاي خودشان را داشته باشند. وي مي‌افزايد: ما اصلا نمي‌گوييم بزرگان ما نسبت به آن چه كه اتفاق مي‌افتد، تذكر ندهند؛ اما بدانند كه تلويزيون مسير تكاملي را طي مي‌كند. بنابراين اجازه بدهند، خطاهايي انجام شود تا بتوانيم از عقبه‌هاي سخت و سنگين عبور كنيم.
با اين حال معاون سيما در گفت‌وگويي كه با ايسنا داشته بر اين نكته اذعان مي‌كند كه تلويزيون با ساخت طنز فاخر مطلوب فاصله بسيار زيادي دارد و ساير برنامه‌ها نيز در همين وضعيت قرار دارند. وي در حين حال برنامه‌هاي طنز را مبنا يك موضوع ضروري در جامعه ايران مي‌داند و سير صداوسيما را در اين زمينه روبه رشد مي‌خواند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر