«بامشاد» موسيقي‌دان و خنياگري در دربار خسرو پرويز (628-591 م.) بوده است كه نام‌اش هماره با نام «باربد» در شعري از شاعر بزرگ ايراني، منوچهري دامغاني (ديوان، ويراسته‌ي دبير سياقي، 1347، ص 19) ياد گرديده است:
مرغْ دل‌انگيز گشت، بادْ سمن‌بيز گشت
بلبل شب‌خيز گشت، كبك گلو برگشاد
بلبل باغي به باغ، دوش نوايي بزد
خوب‌تر از باربد، خوب‌تر از «بامشاد»
وقت سحرگه چكاو، خوش بزند در تكاو
ساعتگي گنج گاو، ساعتكي گنج باد
واژه‌نامه‌هاي فارسي اظهار مي‌دارند كه بامشاد موسيقي‌داني مشهور هم‌چون باربد بوده است (لغت‌نامه‌ي دهخدا، ذيل بامشاد).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر