يك روزنامه جهاني با روشي كاملا تازه

« مترو اينترنشنال» روزنامه اي كه با روش تازه و مطابق وقت و سليقه انسان قرن 21 منتشر مي شود 17 ماه مه 2004 سي و ششمين شماره خود را در نيويورك منتشر كرد. اين روزنامه 14 ميليوني كه هم اكنون هر روز در 16 كشور و به 15 زبان منتشر مي شود متعلق به يك شركت سوئدي است كه بر پايه تجربه و انديشه « يان ستن بك » روزنامه نگار فقيد سوئدي كه دو سال پيش فوت شد انتشار مي يابد. « يان » كه چند هيات جامعه شناس و روانشناس را مامور بررسي انسان قرن 21 از لحاظ روزنامه خواني و كسب خبر و نظر كرده بود و تجربه صدها ناشر در كشورهاي مختلف را به دست آورده بود به اين نتيجه رسيده بود كه انسان قرن 21 نمي تواند و نمي خواهد هر روز بيش از 15 دقيقه وقت خود را صرف خواندن روزنامه كند. مي خواهد كه خبر و تحليل كوتاه و ساده و با حذف زوائد باشد، حاشيه رفتن و دراز نويسي و مطالب غير خبري را دوست ندارد. عكس خبري را ترجيح مي دهد. مانند انسان قرون 19 و 20 مطالب بلند و نوشته هايي را كه به او فايده نمي رسانند از روزنامه نمي خواهد و آنها را كار مجله و كتاب مي داند. تيتر روزنامه را بر مطلب ترجيح مي دهد ، پس بايد كامل و گويا باشد. چنين روزنامه اي به جاي انبوه خبرنگار تازه كار نياز به چند روزنامه مجرب دارد. روزنامه اي را كه صفحات زياد داشته باشد نمي خواهد و حوصله به دست گرفتن و ورق زدنش را ندارد و .... به علاوه روزنامه خوان قرن 21 صرف نظر از اين كه در كدام كشور زندگي مي كند نمي خواهد كه وقت صرف كند و برود و روزنامه بخرد. او ترجيح مي دهد كه روزنامه را در ايستگاه مترو و اتوبوس و يارستوران از« رك ( سبد پايه دار ) » به رايگان بردارد و پس از خواندن بگذارد و برود و اگر مايل به فايل كردن برخي مطالب براي استفاده بعدي باشد، هر چند وقت يك بار يك «سي دي» محتواي روزنامه را خريداري و نگهداري كند. « يان » گفته است كه علت بي توجهي به روزنامه هاي حزبي و حاوي نطق هاي طولاني و جملات نامانوس و كلمات غامض همين بوده است كه انسان قرن 21 روانشناسي ديگري دارد. « يان » معتقد است كه درآمد روزنامه تنها از آگهي بايد تامين شود ، زيرا كه فروش آن در حال حاضر هم دردسر است. از يك طرف 30 درصد بهاي سهم روزنامه فروش مي شود به علاوه توزيع و حسابداري آن پر هزينه و درد سر است.
« يان » پيش بيني كرده بود كه اگر روزنامه هاي موجود اين واقعيت را درك نكنند و روش خود را با نياز قرن تطبيق ندهند از ميان خواهند رفت. برپايه عقايد « يان » روزنامه مترو نخست در سوئد و سپس به ترتيب در چك ، لهستان ، هنگ كنگ ، ايتاليا. كانادا ، فيليپين ، شيلي ، كره جنوبي ، فرانسه ، آمريكا و ... منتشر شد و موفق بوده است. كشور بعدي آلمان خواهد بود.