مصرف سيگار باعث افزايش خطر ديابت نوع 2 مي شود.
هر چقدر بيشتر سيگار بكشيد، احتمال بروز ديابت در شما بيشتر از افراد غيرسيگاري مي شود و وقتي سيگار را ترك كنيد، اين احتمال خطر كاهش مي يابد. سيگار بر عملكرد انسولين در بدن تاثير مي گذارد.
انسولين هورموني است كه توسط پانكراس (لوزالمعده) ساخته مي شود. انسولين قند خون را براي توليد انرژي وارد سلول ها مي كند و سبب كاهش قند خون مي شود. در ديابت نوع 2، بدن به انسولين ساخته شده پاسخ نمي دهد. وقتي يك فرد ديابتي سيگار مي كشد، بدن او به انسولين كمتر پاسخ داده و در برابر آن مقاومت مي كند; در نتيجه سطح قند خون بالا مي رود.مقاومت بدن به انسولين كاهش نمي يابد، مگر آن كه حداقل 10 تا 12 ساعت سيگاري استعمال نشود.
مطالعات نشان مي دهد كه سيگاري ها نسبت به افراد غير سيگاري كمتر مي توانند ديابت خود را كنترل كنند. ولي اين خبر خوب را هم بايد گفت كه افراد ديابتي كه قبلا سيگار مي كشيدند و هم اكنون ترك كرده اند، كنترل قند خونشان به خوبي افراد غيرسيگاري است.سيگار باعث افزايش هموگلوبينA1C مي شود.تست هموگلوبين(A1C Hgd) A1C آزمايشي است كه نشان مي دهد شما در سه ماه گذشته چگونه قند خونتان را كنترل كرده ايد.مقدارA1C Hgd بايد زير 7 درصد باشد. وقتي فرد ديابتي سيگار مي كشد، سطحA1C Hgd در او افزايش مي يابد، ولي با ترك سيگار، سطحA1C Hgd به همان سطح افراد غيرسيگاري مي رسد.
مطالعات نشان مي دهد كه سيگاري ها نسبت به افراد غير سيگاري كمتر مي توانند ديابت خود را كنترل كنند.وقتي شما با وجود ديابت، سيگار مي كشيد، احتمال بروز عوارض ديابت (مثل عوارض كليوي، عصبي، چشمي، قلبي، سكته، تصلب شرايين به خصوص در پاها)، بيشتر مي شود.
هر چه قدر نخ سيگار بيشتري مصرف كنيد و هر چقدر سال هاي بيشتري سيگار بكشيد، اين خطرات بيشتر مي شوند.براي كاهش اين خطرات بايد قندتان را كنترل و سيگار را ترك كنيد.
هر چقدر بيشتر سيگار بكشيد، احتمال بروز ديابت در شما بيشتر از افراد غيرسيگاري مي شود و وقتي سيگار را ترك كنيد، اين احتمال خطر كاهش مي يابد. سيگار بر عملكرد انسولين در بدن تاثير مي گذارد.
انسولين هورموني است كه توسط پانكراس (لوزالمعده) ساخته مي شود. انسولين قند خون را براي توليد انرژي وارد سلول ها مي كند و سبب كاهش قند خون مي شود. در ديابت نوع 2، بدن به انسولين ساخته شده پاسخ نمي دهد. وقتي يك فرد ديابتي سيگار مي كشد، بدن او به انسولين كمتر پاسخ داده و در برابر آن مقاومت مي كند; در نتيجه سطح قند خون بالا مي رود.مقاومت بدن به انسولين كاهش نمي يابد، مگر آن كه حداقل 10 تا 12 ساعت سيگاري استعمال نشود.
مطالعات نشان مي دهد كه سيگاري ها نسبت به افراد غير سيگاري كمتر مي توانند ديابت خود را كنترل كنند. ولي اين خبر خوب را هم بايد گفت كه افراد ديابتي كه قبلا سيگار مي كشيدند و هم اكنون ترك كرده اند، كنترل قند خونشان به خوبي افراد غيرسيگاري است.سيگار باعث افزايش هموگلوبينA1C مي شود.تست هموگلوبين(A1C Hgd) A1C آزمايشي است كه نشان مي دهد شما در سه ماه گذشته چگونه قند خونتان را كنترل كرده ايد.مقدارA1C Hgd بايد زير 7 درصد باشد. وقتي فرد ديابتي سيگار مي كشد، سطحA1C Hgd در او افزايش مي يابد، ولي با ترك سيگار، سطحA1C Hgd به همان سطح افراد غيرسيگاري مي رسد.
مطالعات نشان مي دهد كه سيگاري ها نسبت به افراد غير سيگاري كمتر مي توانند ديابت خود را كنترل كنند.وقتي شما با وجود ديابت، سيگار مي كشيد، احتمال بروز عوارض ديابت (مثل عوارض كليوي، عصبي، چشمي، قلبي، سكته، تصلب شرايين به خصوص در پاها)، بيشتر مي شود.
هر چه قدر نخ سيگار بيشتري مصرف كنيد و هر چقدر سال هاي بيشتري سيگار بكشيد، اين خطرات بيشتر مي شوند.براي كاهش اين خطرات بايد قندتان را كنترل و سيگار را ترك كنيد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر