کانون ایرانیان

۱۳۸۹ خرداد ۵, چهارشنبه

اعلاميه توخالي و به ظاهر زيباي سران سران چين و روسيه

ژيانگ زمين رهبر وقت چين در مه 1997 يك ديدار پنج روزه از روسيه بعمل آورد و با يلتسين رئيس جمهوري پيشين اين كشور به توافقهايي دست يافت.
سران چين و روسيه اعلاميه اي را در مسكو امضاء كردند كه در آن تاكيد شده بود: هيچ دولتي حق ندارد و نبايد خود را قدرت جهاني (تنها ابرقدرت) بنامد و يا عملا چنين نقشي را ايفاء كند و حل و فصل مسائل بين المللي را منحصرا به دست گيرد و منوپوليزه خود كند.
در اين اعلاميه آمده بود: از آنجا كه جنگ سرد به پايان رسيده است حفظ و تقويت و توسعه يك بلوك نظامي (اشاره به ناتو) باعث تشنج و بازگشت به دوران رقابت هاي تسليحاتي و پيمانهاي نظامي خواهد شد و كمكي به بر قراري يك نظم قانونمند نوين در جهان نخواهد كرد.
در اعلاميه سران دوكشور بدون ذكر نام آمريكا چنين آمده بود: يك دولت مي كوشد كه در امور بين المللي به تنهايي تصميم بگيرد كه اين عمل نظم جهان را به مخاطره مي افكند و همگان احساس خطر خواهند كرد. در جايي كه قرار است يك قانون برنظم جهان ناظر باشد هيچ دولتي حق ندارد خود را «قدرت مطلق» بداند.
سران وقت چين و روسيه بعدا در يك مصاحبه مطبوعاتي مشترك «قرن 21 را سده حكومت يك قانون واحد بر جهان» ناميدند، با گسترش ناتو مخالفت كردند، از مثلث چين، روسيه و هند سخن به ميان آوردند كه بر ضد هيچ كشوري عمل نخواهد كرد و به گسترش همكاري هاي همه جانبه روسيه و چين در آينده اشاره كردند.
اين اعلاميه و اظهارات سران چين و روسيه باعث خرسندي جهانيان و به فراموشي سپردن غم هاي گذشته ناشي از تجاوزات نظامي و زورگوئي ها شد و مورد استقبال قرار گرفت.
ولي، گذشت زمان نشان داد كه در شش سال گذشته ناتو توسعه يافت، از اتحاد مثلث چين، روسيه و هند خبري نشد، مقامات واشنگتن علنا اين دولت را «قدرت جهاني» مي خوانند، سازمان ملل كه بايد پاسدار نظم جهاني باشد بيش از هر وقت ديگر تضعيف شده است و رويداد هاي عراق قلم بطلان بر اعلاميه سال 1997 مسكو و تاكيدات سران چين و روسيه كشيد و راي اخير شوراي امنيت به لغو تحريم عراق اشغالشده يك تسليم بي چون و چرا مدعيان مخالفت با «يك ابر قدرت درجهان» بود.
بنابراين، اين اعلاميه هم مانند حرفهاي علني و اعلاميه هاي سران كشورها، جز سياه كردن مقداري كاغذ و دادن اميد بيهوده به پاره اي از مردم كه هنوز خبرها را مي خوانند و حرفهاي ديپلماتيك را باور مي كتتد، اثر ديگري نداشت.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر