کانون ایرانیان

۱۳۸۸ آذر ۲۵, چهارشنبه

بررسی سندرم RLS، پای بی قرار

احساس مورمور شدن در پاها درست مثل اين‌كه حشره‌اي روي پوست راه مي‌رود همراه با احساس نياز به حركت دادن دائم پاها و راحت نخوابيدن در شب‌ها همه نشان از يك بيماري دارد كه به آن سندرم پاي بي‌قرار مي‌گويند.

كسي كه مبتلا به اين بيماري است اين احساسات ناخوشايند را هميشه يا گاهي در پاها و حتي بازوها و ديگر قسمت‌هاي بدنش دارد، اما انگار علائم شبانه اين بيماري آزاردهنده‌تر است چرا كه فرد مبتلا به RLS به خاطر احساس نياز به تكان دادن پاهايش خواب با كيفيتي ندارد و ناچار در طول روز نيز احساس خستگي زياد مي‌كند.
دكتر غلامرضا نادري، متخصص مغز و اعصاب درباره اين بيماري به جام‌‌جم مي‌گويد: بيماري RLS يك احساس ناخوشايند در پاها به همراه تمايل و اجبار براي حركت است؛ چرا كه احساس حسي اين بيماري تركيبي از سوزش، مورمور شدن، درد يا وجود يك احساس خزشي است به طوري كه فرد براي اين‌كه اين علائم در پاهايش از بين برود بايد مرتب آنها را حركت بدهد.
وي در تشريح علت اين بيماري مي‌گويد: علت سندرم RLS دو فرم است يكي فرم اوليه و ديگري فرم ثانويه. در فرم اوليه گفته مي‌شود كه اين بيماري علت مشخصي ندارد، ولي فرم ثانويه آن با يك‌سري از بيماري‌ها در ارتباط است. مثلا كساني كه مبتلا به كم‌خوني، فقرآهن، ديابت، نارسايي كليه، كم‌كاري تيروئيد، آرتريت روماتوئيد، MS يا پاركينسون هستند احتمالا از اين بيماري نيز رنج مي‌برند.
دكتر نادري درخصوص ميزان شيوع سندرم پاي بي‌قرار نيز مي‌گويد: درصد شيوع اين بيماري در نژادهاي مختلف فرق دارد ولي به طور كلي ميزان شيوع آن 10 درصد اعلام مي‌شود. اين سندرم مي‌تواند از زمان كودكي وجود داشته باشد، ولي در اين سنين قابل تشخيص نيست. او در اين ميان به نقش ارث هم اشاره مي‌كند و توضيح مي‌دهد: كساني كه در ميان بستگان درجه اولشان فردي مبتلا به اين بيماري وجود دارد يا افرادي كه جزو دوقلوهاي تك تخمكي محسوب مي‌شوند با درصد بالايي احتمال ابتلا به اين سندرم را دارند.
اين متخصص مغز و اعصاب در ادامه به تشريح روش‌هاي تشخيصي اين بيماري مي‌پردازد و مي‌گويد: تشخيص RLS تشخيصي كلينيكي است و بايد 4 خصوصيت وجود داشته باشد تا پزشك وجود اين بيماري را تاييد كند. يعني فرد بايد احساس ناخوشايند در پاها همراه تمايل و اجبار براي حركت دادن آنها داشته باشد و اين اجبار براي حركت و احساس ناخوشايند بايد در حالت استراحت مثل نشستن يا دراز كشيدن ايجاد شود. همچنين اين احساس بايد با حركت دادن پاها از بين برود و در موقع غروب يا شب ايجاد يا برطرف شود.
وي در توضيح روش‌هاي درمان نيز به 2 مدل دارويي و غيردارويي اشاره مي‌كند و مي‌گويد: درمان غيردارويي براي موارد خفيف تجويز مي‌شود؛ يعني فرد مبتلا بايد از مصرف موادي چون سيگار، كافئين، الكل، برخي داروها مثل آنتي‌هيستامين يا كم‌خوابي پرهيز كند. ضمن اين‌كه ورزش خفيف و متوسط، ماساژ پاها و حمام گرم پيش از خواب مي‌تواند به بهبود علائم كمك كند. اين در حالي است كه در موارد پيشرفته اين بيماري قطعا روش‌هاي دارويي مي‌تواند موثر باشد كه تعيين نوع داروها بايد زير نظر پزشك معالج انجام شود.
نادري سندرم پاي بي قرار را بيماري‌ طولاني‌مدتي مي‌داند و مي‌گويد: وقتي اين بيماري ايجاد شد ما فقط مي‌توانيم از طريق روش‌هاي درماني آن را كنترل كنيم چراكه گاه اين سندرم براي هميشه باقي مي‌ماند البته در موارد خفيف، اين بيماري ممكن است از بين برود ولي در موارد پيشرفته معمولا بهبود خود به خودي وجود ندارد و فرد تا پايان عمر درگير است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر