یافته‌های پژوهش جدید نشان می‌دهد افرادی که شرایط ناگوار روانی یا اجتماعی در کودکی تجربه کرده‌اند، ناهنجاری هیجانی، ایمنی و سوخت‌وسازی پایداری دارند که می‌تواند ابتلای بیشتر آن‌ها را به بیماری‌های مرتبط با سن باعث شود.
با بالارفتن سن، بیماری‌های مرتبط با آن مانند بیماری قلبی، نوع دوم دیابت و از دست‌دادن حافظه (دمانس) بیشتر شایع می‌شوند و بنابراین یافتن راه‌های جدید پیشگیری از بیماری‌ها و افزایش کیفیت زندگی مورد نیاز است.
آندریا دنیس متخصص روان‌پزشکی در کالج سلطنتی لندن در انگلستان و همکارانش 1037 عضو «مطالعه تحقیقاتی چند رشتهای بهداشت و رشد ساکنان دانه‌دین» را به منظور بررسی اثرات زندگی اولیه افراد در آسیب‌شناسی بدنی منتهی به بیماری‌های مرتبط به سن آن‌ها مورد بررسی قرار دادند.
«مطالعه تحقیقاتی چند رشتهای بهداشت و رشد ساکنان دانه‌دین» یک پژوهش درازمدت است که بر یک گروه 1037 نفره از ساکنان شهر دانه‌دین نیوزیلند که در فاصله سال‌های 1972 تا 1973 متولد شده‌بودند انجام می‌شود. این مطالعه شامل بررسی جنبه‌های مختلف مربوط به سلامتی جسمانی، روانی و اجتماعی شرکت‌کنندگان است که زیر نظر افراد متخصص در طول این سال‌ها بررسی‌شده است و ادامه دارد. هزینه این مطالعه طولی که 38 ساله شده‌است توسط شورای تحقیقات بهداشتی کشور نیوزیلند تامین و در دانشگاه اوتاگو در نیوزیلند انجام می‌شود.
در پژوهش حاضر که یافته‌های آن در شماره دسامبر 2009 مجله «آرشیو پزشکی کودکان و نوجوانان» منتشر شده‌است، دنیس و همکارانش، وضعیت زندگی شرکت‌کنندگان «مطالعه دانه‌دین» را از نظر مواجهه آنان با سه تجربه ناگوار در ده سال اول زندگی ارزیابی کرده‌اند. این سه تجربه عبارت بودند از: محرومیت اقتصادی- اجتماعی، بدرفتاری و انزوای اجتماعی.
آزمودنی‌ها از نظر سه عامل خطر منتهی به بیماری‌های مرتبط با سن یعنی، افسردگی، میزان التهاب زیاد (میزان پروتئین خاصی در خون که با افزایش تورم، زیاد می‌شود)، و مجموعه عوامل خطر سوخت‌وسازی از جمله فشارخون بالا، میزان کلسترول بالا و نیز اضافه وزن در سن 32 سالگی ارزیابی شدند.
یافته‌ها نشان داد افرادی که در کودکی وقایع ناگواری تجربه کرده بودند در معرض خطر بالاتر ابتلا به افسردگی، التهاب بالا و عوامل خطر سوخت‌وسازی در سن 32 سالگی بودند. محققان تخمین زدند که 31.60 درصد موارد افسردگی، 13 درصد موارد التهاب بالا و 32.20 درصد موارد مربوط به عوامل خطر سوخت‌وسازی می‌تواند به تجارب سخت کودکی نسبت داده‌شود.
نویسندگان این تحقیق بر این باورند که اثرات تجارب کودکی ناگوار بر خطر بروز بیماری‌های مرتبط با سن در بزرگسالی، فزاینده و مستقل از عوامل خطر همزمان و مربوط به تحول فرد مانند تاریخچه خانوادگی، وزن کم در زمان تولد، و یا شاخص توده بدنی بالا در کودکی عمل می‌کنند.
و همچنین از آن‌جا که باور تاثیرپذیری فرایند‌های آسیب‌شناختی بدنی منتهی به بیماری‌های مرتبط با سن از شرایط دوران کودکی سابقه دیرینه‌ای دارد، ارتقای تجربه سالم روانی- اجتماعی کودکان در جامعه ضروری به‌نظرمی‌رسد. همچنین فراهم کردن امکانات یک زندگی سالم روانی- اجتماعی برای کودکان می‌تواند بالقوه در پیشگیری بیماری‌های مرتبط با سن، هدف مقرون به‌صرفه‌ای تلقی شود.
پژوهشگران در این باره توضیح می‌دهند که تلاش‌هایی که در حال حاضر با هدف‌گیری عوامل خطر در زندگی بزرگسالی مانند سیگار کشیدن، عدم تحرک، و رژیم غذایی نامناسب در جریان است توان محدودی در پیشگیری از بیماری های مرتبط با سن دارند.
از آن جا که خطرات قابل پیشگیری درزندگی اولیه افراد می‌تواند سهمی در جریان‌های آسیب‌شناسی بدنی منتهی به بیماری‌های مرتبط با سن داشته باشد دانش کنونی پیری نگاهی به سراسر زندگی پیداکرده‌است.
مطالعه‌ای که چندی پیش منتشر شده بود نیز نشان‌داده‌‌بود افرادی که در کودکی تجارب ناگوار زیادی داشته‌اند خیلی زودتر می‌میرند.
مجموعه این تحقیقات حاکی از اثرات درازمدت تجارب کودکی بر سلامتی جسمانی، روانی و اجتماعی افراد در سال‌های بعد زندگی دارد. این امر به‌خصوص لزوم تلاش مداوم در تحقق زندگی آرام، شاد و سالم برای کودکان را ضرورتی اجتناب‌ناپذیر می‌سازد.
با بالارفتن سن، بیماری‌های مرتبط با آن مانند بیماری قلبی، نوع دوم دیابت و از دست‌دادن حافظه (دمانس) بیشتر شایع می‌شوند و بنابراین یافتن راه‌های جدید پیشگیری از بیماری‌ها و افزایش کیفیت زندگی مورد نیاز است.
آندریا دنیس متخصص روان‌پزشکی در کالج سلطنتی لندن در انگلستان و همکارانش 1037 عضو «مطالعه تحقیقاتی چند رشتهای بهداشت و رشد ساکنان دانه‌دین» را به منظور بررسی اثرات زندگی اولیه افراد در آسیب‌شناسی بدنی منتهی به بیماری‌های مرتبط به سن آن‌ها مورد بررسی قرار دادند.
«مطالعه تحقیقاتی چند رشتهای بهداشت و رشد ساکنان دانه‌دین» یک پژوهش درازمدت است که بر یک گروه 1037 نفره از ساکنان شهر دانه‌دین نیوزیلند که در فاصله سال‌های 1972 تا 1973 متولد شده‌بودند انجام می‌شود. این مطالعه شامل بررسی جنبه‌های مختلف مربوط به سلامتی جسمانی، روانی و اجتماعی شرکت‌کنندگان است که زیر نظر افراد متخصص در طول این سال‌ها بررسی‌شده است و ادامه دارد. هزینه این مطالعه طولی که 38 ساله شده‌است توسط شورای تحقیقات بهداشتی کشور نیوزیلند تامین و در دانشگاه اوتاگو در نیوزیلند انجام می‌شود.
در پژوهش حاضر که یافته‌های آن در شماره دسامبر 2009 مجله «آرشیو پزشکی کودکان و نوجوانان» منتشر شده‌است، دنیس و همکارانش، وضعیت زندگی شرکت‌کنندگان «مطالعه دانه‌دین» را از نظر مواجهه آنان با سه تجربه ناگوار در ده سال اول زندگی ارزیابی کرده‌اند. این سه تجربه عبارت بودند از: محرومیت اقتصادی- اجتماعی، بدرفتاری و انزوای اجتماعی.
آزمودنی‌ها از نظر سه عامل خطر منتهی به بیماری‌های مرتبط با سن یعنی، افسردگی، میزان التهاب زیاد (میزان پروتئین خاصی در خون که با افزایش تورم، زیاد می‌شود)، و مجموعه عوامل خطر سوخت‌وسازی از جمله فشارخون بالا، میزان کلسترول بالا و نیز اضافه وزن در سن 32 سالگی ارزیابی شدند.
یافته‌ها نشان داد افرادی که در کودکی وقایع ناگواری تجربه کرده بودند در معرض خطر بالاتر ابتلا به افسردگی، التهاب بالا و عوامل خطر سوخت‌وسازی در سن 32 سالگی بودند. محققان تخمین زدند که 31.60 درصد موارد افسردگی، 13 درصد موارد التهاب بالا و 32.20 درصد موارد مربوط به عوامل خطر سوخت‌وسازی می‌تواند به تجارب سخت کودکی نسبت داده‌شود.
نویسندگان این تحقیق بر این باورند که اثرات تجارب کودکی ناگوار بر خطر بروز بیماری‌های مرتبط با سن در بزرگسالی، فزاینده و مستقل از عوامل خطر همزمان و مربوط به تحول فرد مانند تاریخچه خانوادگی، وزن کم در زمان تولد، و یا شاخص توده بدنی بالا در کودکی عمل می‌کنند.
و همچنین از آن‌جا که باور تاثیرپذیری فرایند‌های آسیب‌شناختی بدنی منتهی به بیماری‌های مرتبط با سن از شرایط دوران کودکی سابقه دیرینه‌ای دارد، ارتقای تجربه سالم روانی- اجتماعی کودکان در جامعه ضروری به‌نظرمی‌رسد. همچنین فراهم کردن امکانات یک زندگی سالم روانی- اجتماعی برای کودکان می‌تواند بالقوه در پیشگیری بیماری‌های مرتبط با سن، هدف مقرون به‌صرفه‌ای تلقی شود.
پژوهشگران در این باره توضیح می‌دهند که تلاش‌هایی که در حال حاضر با هدف‌گیری عوامل خطر در زندگی بزرگسالی مانند سیگار کشیدن، عدم تحرک، و رژیم غذایی نامناسب در جریان است توان محدودی در پیشگیری از بیماری های مرتبط با سن دارند.
از آن جا که خطرات قابل پیشگیری درزندگی اولیه افراد می‌تواند سهمی در جریان‌های آسیب‌شناسی بدنی منتهی به بیماری‌های مرتبط با سن داشته باشد دانش کنونی پیری نگاهی به سراسر زندگی پیداکرده‌است.
مطالعه‌ای که چندی پیش منتشر شده بود نیز نشان‌داده‌‌بود افرادی که در کودکی تجارب ناگوار زیادی داشته‌اند خیلی زودتر می‌میرند.
مجموعه این تحقیقات حاکی از اثرات درازمدت تجارب کودکی بر سلامتی جسمانی، روانی و اجتماعی افراد در سال‌های بعد زندگی دارد. این امر به‌خصوص لزوم تلاش مداوم در تحقق زندگی آرام، شاد و سالم برای کودکان را ضرورتی اجتناب‌ناپذیر می‌سازد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر